Bijgewerkt op 28-09-2011

Spanje - Costa del Sol

(8 t/m 22 september 1984)

Klik op een miniatuur om de foto te zien
of houd je muis stil boven het plaatje voor de naam.

Zaterdag 8 september � weer idioot vroeg opgestaan, vertrekken we met de Audi naar Schiphol ; het weer is niet best, dus maar hopen dat het in Spanje beter is, we gaan golfen in de buurt van Marbella. We zijn niet bepaald de enigen in die immense charterhallen ; gelukkig gaan de golftassen gratis mee, ondanks het overgewicht ; waarom sleep ik toch altijd zoveel mee, kan ik dan niet kiezen ? Tja, we zitten wel in ��n hotel, dan moet ik elke avond wat anders aantrekken, toch ?

Boven Madrid breekt de bewolking pas door en dankzij een raamplaats, kunnen we goed de landing vanaf de zee zien. Om 10 uur geland op het vliegveld van Malaga, slaat de hitte ons tegemoet, h�, gelukkig. H��l slim wordt er van elke passagier een foto gemaakt bij het uitstappen, die je op de terugweg kunt kopen ; uiteraard kopen we ze, belachelijk duur.

We worden opgevangen door Evenements Reizen, die ons verwijzen naar een zeer oude, gammele taxi ; nog ��n oudere eenzame man stapt in en wordt v��l later midden in Torremolinos afgezet : kamer met uitzicht op andere torenhoge flatgebouwen. De weg slingert van de ene naar de andere grote plaats ; een eindeloze rit door het zeer drukke verkeer. In mijn mooiste Spaans vraag ik hem zijn raampje te sluiten, denkende dat we nu harder zullen gaan rijden, helaas neen, we blijven nog een half uur met een slakken gangetje van hoogstens 40 km per uur doorrijden, tot we eindelijk, van verre al, ons hotel zien liggen op een heuvel. Wat een prachtig gezicht, het Hotel Golf El Paraiso.

Ik citeer uit hun folder :
   � HOTEL GOLF EL PARAISO**** :
   Op de top van een heuvel gebouwd halfrond hotel met fraai uitzicht over de rustig, groene omgeving en de 18-holes golfbaan.
   Ligging : landinwaarts op 13 km van Estepona en 17 km van Marbella. Er rijdt een gratis hotelbusje enkele malen per dag naar het lange zandstrand (2.000 m), naar San Pedro (Puerto Jos� Banus), en Marbella.
   Faciliteiten : receptie, winkeltjes, ruime lounge met piano en dansvloer, bar,  Tv salon, kaartkamer en discotheek. Gehele hotel airconditioned, restaurant met keuzemenu en � la carte mogelijkheden. Tweemaal per week, ruim lunch- en dinerbuffet. Snackbar bij het clubhuis waar ook de lunch gebruikt kan worden.  Twee zwembaden, ligweide met ligbedden, tennisbanen.
   Uw kamer : goed ingericht met airconditioning, radio, volledige badkamer, balkon met mooi uitzicht. ï¿½

We ontvangen de bekende envelop van Evenements Reizen met een foto van Marja erop [die wij vorig jaar op Kreta als reisleidster hadden.] Hier zal Marian ons begeleiden. Als we eindelijk in het hotel aankomen is onze kamer nog niet klaar, dus lopen we naar de ruime marmeren lounge op de 1^ste verdieping, maar gelijkvloers met het zwembad, en door naar buiten waar nog net een koud buffet wordt geserveerd. Aangezien de wekker om 4 uur 20 ging is het eten en vooral de drank erg welkom.

Tegen half vier kunnen we eindelijk in onze kamer terecht en gaan gelijk douchen in die prachtige marmeren badkamer om daarna het koelkastje te plunderen. Later doen we wat boodschappen om het weer aan te vullen ; dit is echt veel te duur. Het is een prachtige kamer, in de kleuren oranje en bruin, bij ons echt 70-jaren kleuren, en een enorm balkon op het noordoosten met uitzicht op de golfbaan.
Later bleken Sylvia en Graham Gough, waar we heel veel mee optrekken, de kamer naast de onze te hebben.

Tegen half zes gaat Geert al golfen, ik loop alleen mee naar het clubhuis.
Ik citeer uit hun folder :
   � EL PARAISO GOLFCOURSE :
   de 18 holes, 5690 meter S.S.S. 70, strekken zich uit van het lage strandgebied langs ��n van de mooiste valleien in de Costa del Sol rondom het hotel, tot bovenop de heuvel bij het hotel ; de 1^ste en 10^de hole gaan steil naar beneden en de 9^de en 18^de hole zijn een bergopwaarts gevecht ; dit is een ideale vakantiebaan. Het is niet moeilijk te bespelen, en de greens zijn een van de beste in Spanje. Ontworpen door Gary Speler, biedt El Paraiso voortreffelijk golf, met vrijwel elke tee, fairway en green zichtbaar vanuit het clubhuis en het hotel. Men kan bijna uit bed op de eerste tee vallen. De lay-out van de baan staat een paar dwarse teeshots zonder onoverkomelijke penalty toe, hoewel de concentratie voor de testende waterholes moet worden verzameld. Voor diegene die graag halverwege willen stoppen is het clubhuis dichtbij de 9de green, zodat niets u tegen houdt de tijd te nemen alvorens uw ronde te be�indigen in deze prachtige omgeving. Het Clubhuis heeft lounge, bar, restaurant, snackbar, prowinkel, vestiaires, zwembad, tennis, biljart, pool- en tafeltennis. ï¿½

Dit vonden we onder onze deur geschoven, na de heerlijke avondmaaltijd op zaterdag :

Hotel El Paraiso,

Cher LL Coerkamp,
Bienvenu � l'H�tel El Paraiso !
Nous vous souhaitons un s�jour agr�able parmi nous.
Ce serait un plaisir de vous recevoir dans notre piano bar, LA ROULETTE situ� dans la tour de l'H�tel de 20.00 � 20:30 hrs dimanche 9 septembre pour vous offrir un verre.
Notre chef des Relations Publiques, Mlle. Jacqueline Roden, vous recevra personnellement, et se fera un plaisir de vous donner une information compl�te de l'H�tel ainsi de nos nombreux services.
Tr�s cordialement,
Jos� L. Sureda
Directeur
Nb het werden er velen en� champagne.

Zondag 9 september � na een rustige nacht in heerlijke bedden, geniet Geert van het ochtendgloren terwijl ik nog diep onder mijn dekens blijf liggen ; even later ontbijten we in de volle zon op ons balkon, helaas met vette roereieren en bacon i.p.v. de gevraagde zachte eitjes. Later horen we dat je ook beneden kunt ontbijten bij een grootse buffet. Jammer van het zonnetje, maar echt veel lekkerder.
Vanuit ons balkon kun je alles overzien : zijn er veel mensen op de 1^ste tee, dan wachten we rustig boven. Vandaag staan om 8 uur alle golfkarren keurig opgelijnd al te wachten op enthousiastelingen.

Geert vertrekt direct na het ontbijt, ik wacht nog even, moet acclimatiseren, toch ? ik zie hem afslaan en ga lekker bij en in het zwembad liggen. Ik was van plan naar de drivingrange te gaan, blijkt gesloten te zijn op zondag, dan maar putten, ook erg nuttig. Tegen haf 12 verschijnt Geert ook bij het zwembad. Heerlijk eindelijk tijd om veel te lezen, maar de goede stoelen zijn moeilijk te veroveren : v��r het ontbijt je handdoek erop leggen, al kom je pas tegen 5 uur, echt waar, dat heb ik zelf gezien�
Om half zes verdwijnt Geert weer naar de 10^de hole als het wat afgekoeld is, heeft vanochtend met Sylvia en Graham Gough gespeeld en zij zouden ook nu weer beginnen.

Bij onze eerste borrel op het balkon kijken we naar de golfbaan ; later begrijpen en voelen we waarom de sproeiers dag en nacht aan moeten staan om de baan groen te houden bij die hitte. Links zie je de drivingrange : neem all��n een paar losse stokken er mee naar toe als je levend weer boven wilt aankomen, merkte Geert daar straks.
Om 20 uur gaan we met de snelle lift naar de pianobar LA ROULETTE op de 7^de verdieping, waar we onder het genot van verschillende glazen champagnecocktails kennis maken met een stel oudere Amerikanen uit Miami, die hun warmte ontvlucht zijn ; gek idee, het is hier tussen de 28 en 35 gr. hoe warm is het dan wel in Miami ? Wat een ongelofelijk mooi uitzicht heb je hier, helemaal rondom. Na nog een kopje (descafeinado caf� sin leche) coffe�nevrije koffie zonder melk in de bar, gaan we onze bedden opzoeken.

Maandag 10 september � gaan we voor het eerste met z�n vieren golfen, het is onvoorstelbaar warm, vooral bij het klimmen op de 9^de ; (later lazen we in de Telegraaf dat het 35 gr. was) de sproeiers zijn een verademing, heerlijk om eronder te lopen.
Dit is ons schema voor de 1^ste week : om 8.30 golfen met Sylvia en Graham of de heren samen en de dames ook ; tegen 11 uur moeizaam omhoog op de 9^de hole en na wat biertjes gelijk het zwembad in of onder de douche, dan een lekkere (pollo) kipsandwich met een zalig sausje en bier of Fanta Limon, weer bij het zwembad lezen of si�sta houden, en tegen 17.30 de 2^de 9 holes ; als het nog warm is lekker naar beneden lopen, en tegen 19 / 19.30 bij de 18^de weer omhoog, gezellig samen ergens eten,

en nog wat drinken en dansen in de lounge.

Vrijdag 14 september � spelen we �s morgens 9 holes en gaan daarna met een gehuurde Renault 5 en het echtpaar Roden uit Miami, naar de vlooienmarkt rondom de stierenarena van San Pedro de Alcantara. Het echtpaar koopt zich arm aan souvenirs voor al hun kennissen en ik vind niet eens iets leuks voor Ir�ne die op onze poezen en ons huis past ; daarna lopen we door en vinden de gewone markt waar we enorme perziken kopen.

Weer in de auto, beslissen we de luxe haven Puerto Jos� Banus van Marbella te gaan bekijken ; wat een ongelofelijk rijkdom heb je hier, het ene na het andere jacht van 20 meter ligt hier te glanzen. Hier zijn meer dan 1.000 ligplaatsen. Dit is het paradijs van de jetset, die in de mooiste huizen wonen. We vinden toch een leuk eenvoudig caf� aan het water, het is aangenaam weer, minder warm dan de eerste dagen, maar de stoelen in de zon blijven toch onbezet. Na een koele drank gaat Geert � bootjes kijken ï¿½ en wij de wel zeer dure winkels.
Terug in het hotel, spelen we nog de laatste 9 holes. �s Avonds om �n uur of 11 neemt een groep jonge Spaanse dansers van een dansacademie bezit van de dansvloer, 3 jongens, waarvan ��n heel jong en 5 meisjes rond de 15 jaar, wat een ritme, wat een tempo, ze beloven veel voor de toekomst.

Zaterdag 15 september � besluiten we na onze 9 holes maar eens gebruik te maken van de vele folders over mede-eigendom waarmee je dood gegooid wordt. Sylvia en Graham hebben al verschillende gezien en raden ons Aloha aan. We worden, uiteraard, met open armen ontvangen, en gaan een van die huisjes bekijken, heel erg luxe ingericht en met een prachtig uitzicht op de golfbaan. Tja, mede-eigenaar is dat wat ? Ik ben er gelijk weg van, gelukkig blijft Geert met beide benen op de grond. [in 1990 kopen we een huisje aan de Golf de St. Laurent in zuid Bretagne vlakbij Carnac, waar we 11 jaar met heel veel plezier elk voor- en najaar 6 weken verblijven ; het mede-eigenaar zijn lijkt ons niets.]

Zondag 16 september � starten we samen met Sylvia en Graham weer om 8.30. Eindelijk heb ik eraan gedacht mijn fototoestel mee te nemen maar, uiteraard, treffen we de enige bloedhete maar heiige dag aan, zodat het fotograferen volledig mislukt. En de sproeiers maar draaien ; hier zie je ze bij de afslag van de 5^de hole, Geert wil dan snel afslaan, en de bal verdwijnt in de vijver. De baan is eigenlijk een soort oase te midden van een dor en droog landschap.

   [2 jaar later bij een vakantie in Guadalmina, treffen we een doorweekte baan aan, met een ondergelopen pad bij het bruggetje ; overigens de enige baan waar je mag spelen, alle andere zijn gesloten. Het is zo lang droog geweest dat er bordjes in de hotelkamers (nog) hangen met : � alleen v��r 7 uur en na 20 uur douchen ï¿½, terwijl de bevolking helemaal geen water heeft overdag ; het doet heel vreemd aan, terwijl het met bakken uit de hemel valt.]

Die dag spelen we 18 holes en rijden �s middags naar Casares, een mooi wit bergdorpje voorbij Estepona. Door het hele dorp heen, met zijn goed onderhouden huizen en straten, kronkelt de weg zich naar boven naar de oude vervallen burcht, waar vandaan je een ongelofelijk weids uitzicht hebt. Om het kerkhof te zien, met zijn wit gemetselde nissen, moet je op de rotsen klimmen naast zijn muur. Op de terugweg stoppen we eerst langs de kust, badpakken aan en de zee in, heerlijk ; bermuda en blouse weer aan, en door naar Estepona dat ook een beeldig maar minder mondaine haven heeft.

Volgens een plaatselijke verordening moeten alle paarden in M�laga een zonnehoed dragen, en overal in de Costa del Sol (en de ezeltjes dan ?)

Ik citeer uit een folder :
   � ESTEPONA 22.000 inw. 83 km van Malaga.
   Estepona ligt 15 km ten westen van San Pedro. Men zegt dat dit het mooiste kustplaatsje aan deze kant van Malaga is. Nadat het dorp een paar jaar geleden werd aangesloten op de nieuwe snelweg langs de kust raakte het pas uit zijn isolement. Ondanks verwoede pogingen van hen, die het dorp naar alle kanten willen uitbreiden, gaat er toch een typische dorpssfeer van uit. De brave burgers van Estepona zijn nog niet zo in de greep van het toerisme gekomen als hun buren. Het dorp is dan ook authentieker. In Estepona valt er nog iets te proeven van de sfeer van het leven in een kustplaatsje zoals dat zo'n 20 jaar geleden was. De Seat 600, de Spaanse versie van de Italiaanse Fiat, ziet u overal, maar hier moet hij nog wel eens remmen voor een sjokkende muilezel.
   In een achteraf cafeetje schenkt men hier nog een spotgoedkope vino blanco. Als de avond valt voert de geiten�herder zijn kudde naar het dorp en zitten oudere mensen buiten voor hun deur nog wat met elkaar te praten.
   Maar denkt u niet dat het een achterlijk dorp is. Integen�deel: er is een nieuwe boule�vard aangelegd en een grote haven, die gebruikt wordt door ��n van de grootste vissersvloten van de kust en door mo�derne plezierboten. (Het loont de moeite om bij zonsopgang het afslaan van de verse vis bij te wonen.) Niet ver buiten het stadje ligt 's werelds eigenaardigste arena. Qua architectuur doet zij denken aan het werk van Salvador Dali. De arena is asymmetrisch van vorm en werd behalve voor stierengevechten ook ontworpen voor het geven van concerten en filmvoorstellingen. ï¿½

Terug in het hotel, ga ik nog even zwemmen terwijl Geert al aan de borrel begint op ons balkon. Tegen 21 uur gaan we genieten van het zeer uitgebreide zondagse lopend buffet. Die 2 weken heb ik uitsluitend vis gegeten, behalve op de barbecueavonden. Even probeer ik nog Geert over te halen om te gaan dansen maar neen, niet vanavond, we blijven gezellig met een Engels stel kletsen. Terug in de kamer moet ook hier de vuile was uitgezocht worden ; Geert�s witte korte broeken zijn al verschillende keren gewassen.

Maandag 17 september � vertrekken we om 10.30, via San Pedro de Alcantara naar Ronda. Ik heb er al veel over gelezen en ben erg benieuwd.

Ik citeer uit een folder :
   � Het binnenland van Andalusi� :
   RONDA
   30.000 inw.
   (121 km van Malaga)
   Ronda mag wat ons betreft aanspraak maken op de titel van meest spectaculaire stad van Spanje. Het ligt op de rand van een 160 m hoge rots en is in twee�n gedeeld door een ravijn. Voor de stad ligt het uitgestrekte heuvelland van de Serrania de Ronda.
   Ronda is ��n van Spanje's oudste steden en bereikte zijn hoogste bloei onder de Moren. Het oude gedeelte, La Ciudad, heeft nog steeds een volledig Moors karakter.
   Aan de andere kant van het ravijn ligt in het nieuwe gedeelte. El Mercadillo, de arena. Het is historisch de belangrijkste arena van Spanje en de bakermat van het stierengevecht. Pedro Romero heeft hier in de 18e eeuw de regels van het spel vastgelegd.
   Bezienswaardig zijn het paleis van de Moorse koning (Casa del Rey Moro), de Moorse baden (Banos Arabes), het paleis van Mondrag�n (Palacio de Mondrag�n) en de kathedraal.
   Om een indruk te krijgen van de verbijsterende ligging van de stad kunt u de weg langs het kasteel volgen tot onderaan de stad en dan naar boven kijken. Of u gaat op de Nieuwe Brug (Puente Nuevo) staan en kijkt dan naar beneden.
   Ronda is ��n van de meest aantrekkelijke Andalusische steden om gewoon door te wandelen. In het oude gedeelte is de architectuur soms verbazingwekkend en er hangt in de nauwe, hobbelige straatjes een heel aparte sfeer.
   Misschien komen de rondenos (mensen van Ronda) wat stug op u over, maar dat is ook wel te verklaren. Ze hebben eeuwenlang ge�soleerd in de bergen gewoond en aangezien ze tot voor een jaar of twintig van roverij en smokkelarij hebben geleefd, moeten ze niet zoveel van vreemdelingen hebben.
   Vanuit Torremolinos is Ronda het beste te bereiken (via Coin). Vanuit San Pedro de Alcantara heeft de weg meer dan duizend bochten.
   Op 14 km afstand van Ronda aan de weg naar Sevilla is een afslag naar rechts en zeven kilometer verder aan deze weg liggen de Romeinse ru�nes van ronda la vieja (oud Ronda). Het terrein van de nederzetting is eeuwenlang als bouwland gebruikt en er is niet veel meer van over dan 2,5 km² met klassiek puin, maar het amfitheater is nog gedeeltelijk intact en wordt thans bloot�gelegd.
   Op 15 km van Ronda aan de linkerkant van de hoofdweg naar Sevilla ligt de interessante Pileta-grot (Cueva de la Pileta) waarin 20.000 jaar oude tekeningen van bizons en vissen te zien zijn. ï¿½

Er waait een bloedhete zuidenwind, goed idee dus om de bergen in te gaan. De weg kronkelt zich omhoog, eerst nog door vrij groene heuvels maar toch erg weinig dorpen en nauwelijks enig aanplant. Volgens de folders maken we meer dan 1.000 bochten en de Renault 5 houdt zich goed, maar wij worden er wat duizelig van. Na een tijd verdwijnt al het groen en komen we midden in de rotsen terecht. Bij het hoogste punt, 1.190 m stappen we uit, het is er kaal, dor en droog, wel erg indrukwekkend en we zijn er stil van.

Bij Montarque, in de Sierra de Ronda is het echt de troosteloosheid ten toppen. Ik las dat alle jonge mannen vertrokken zijn om in fabrieken in Duitsland, Zwitserland en Frankrijk te werken.

Aangekomen in Ronda rijden we door de oude stad, over die ongelofelijke kloof naar de nieuwe stad ; volledig uitgedroogd door die hete wind, zoeken we als eerste een cafeetje op. Op elke straathoek komen oude mannen aangestrompeld om jouw auto te bewaken. We vinden eindelijk een plaats in de pallen zon en stappen de Auberge du pont binnen, �n prachtige hoge kamer met dikke muren, leuke houten tafels met geblokte kleedjes, enorm veel sfeer en verrukkelijk eten.

Helemaal opgefrist gaan we El Mercadillo, de arena bekijken, het is helemaal leeg, duidelijk nog etenstijd. Ik loop in m�n eentje over het enorme plein om de toegangspoort voor de stieren aan de overkant te bekijken ; rondom zijn er zitplaatsen over 2 verdiepingen, prachtig overdekt door gebogen plafonds gesteund door bewerkte kolommen. Het werd geheel uit steen gebouwd aan het einde van de 18^de eeuw ; dit is dus de bakermat van het stierengevecht en het wordt nog steeds gebruikt op zondagen. Sinds deze zomer hebben ze een museum opengesteld, met vele diploma�s, foto�s en prachtige kostuums. Het is enorm boeiend allemaal.

Dan steken we de kloof weer over en belanden in de smalle steegjes van de oude stad, eerst met de auto en als zelfs de kleine Renault niet meer verder kan, te voet ; ik heb, uiteraard, weer eens z��r slecht schoeisel aan, espadrilles die spekglad zijn op die ronde stenen, maar ik zie ook dames met hoge hakken. Daar zien we een bordje met � Casa de los Marqueses de Salvatierra � entrada 100 pts ï¿½ nou, voor 100 pts willen we dat wel zien. Als enige buitenlanders met een stel of 6 Spanjaarden, krijgen we een Spaanse rondleiding. De gids spreekt langzaam en met angstige blikken onze kant op, maar geen probleem, ik versta alles en daar ben ik best een beetje trots op. Het is een prachtig en gezellig ingericht huis, dat nog bewoond wordt door de familie een deel van het jaar.

Zeer voldaan laten we de meest spectaculaire stad van Spanje achter ons en gaan via de 1.000 bochten weer naar het hotel. Om 4 uur hebben we afgesproken voor het gratis rondje op Aloha ; wat een ongelofelijk boeiende en afwisselende baan ; we genieten er volop van. Bij de 14^de zie je de droomvilla�s liggen, en na de 15^de treffen we een houten hutje aan, waar drank wordt verkocht. We spelen verder met 2 Engelsen die daar even uitrustten. Een van hen bezit zo�n timesharing villa en is er zeer over te spreken. Het wordt de eerste keer dat we al bier drinkend over een baan lopen, bij het afslaan wordt het flesje even op de fairway gezet. De smaak te pakken, doen we het op El Paraiso ook, of de slagen daardoor beter gericht of langer worden ?

Dinsdag 18 september � doet Geert mee aan wedstrijden georganiseerd door het hotel, met 3 anderen, waarvan ��n, �n onverstaanbare maar zeer aardige Schot. Geert wordt de beste van de 4. Het is nog steeds 35 gr., kennelijk wen je eraan en er zijn natuurlijk die heerlijke sproeiers op elke hole. Ze spelen tot een uur of 1, in die tijd zit ik in en bij het zwembad, daarna gezamenlijk lunchen in het clubhuis. Onder het genot van kannen bier worden � ideale ï¿½ banen uitgewisseld ; we krijgen een hele lijst Schotse banen die we beslist niet mogen overslaan.

Dinsdagmiddag rijden we naar Marbella ; gezellig flaneren op de boulevards, waar je de � taxi�s met zonnehoeden ï¿½ ziet, die leuke koetsjes met paarden, die rustig op klanten wachten. Af en toe stoppen we voor een drankje, om winkels te bekijken en genieten van het mooie weer en onze vakantie.
Ik citeer uit een folder :
   � Marbella :
   42000 inw.
   (58 km van Malaga)
   Marbella is gesticht door Phoenicische zeevaarders en heette ooit Salduba (stad van zout)  ; men zegt dat de stad haar naam heeft ontleend aan een uitspraak van koningin Isabella, die bij haar eerste bezoek hier zou hebben uitge�roepen : � Qu� mar tan bella ! ï¿½ (Wat een schitterende zee !). Ten tijde van de Moren werd ter verdediging van de stad een kasteel gebouwd. Als u nu in het oostelijk gedeelte van de stad in de buurt van de oude kerk komt, kunt u zien dat de mensen hun huizen tegen de vervallen borstweringen hebben gebouwd.
   Langs de boulevard liggen de twee stranden van Marbella. Het zijn twee van de geliefdste en dus ook drukste stranden van de Costa del Sol. Een eindje verderop ligt een levendige haven, vanwaar nog steeds een grote vissersvloot uitvaart.
   Door de komst van rijke Arabieren en de Europese jetset doet Marbella wat luxer aan; ook is het Spaanser dan de buurplaatsen door het oude, Andalusische centrum. En iets duurder met de chique jachthaven vol statige jachten en het zeer mondaine uitgaansleven. De jetset treft elkaar in de Marbella-Club, bij Puente Ramono, in de dure Club Regine's (een van de bekendste disco's ter wereld) of in het Casino van hotel Plaza Andalucia. Natuurlijk kunt u 't overal rustiger aandoen in de talloze restaurantjes, barretjes en gezellige disco's voor de � gewone man ï¿½.
   Marbella heeft zijn charme weten te bewaren ; ondanks de internationale sfeer blijft het een Spaanse stad. De Plaza de los Naranjos is met zijn terrassen en 15e-eeuws stadhuis een geliefde pleisterplaats van zowel Spanjaarden als toeristen ; vanaf de plaza leiden straatjes en steegjes in alle richtingen en daar vindt u winkels die net zo tipico zijn als u ze in het binnenland kunt aantreffen en boetieks die net zo eigentijds zijn als in Londen, Parijs of Amsterdam. U moet tijdens uw wandeling eens letten op de bloemenweelde op de balkons en een blik werpen door een open deur op de plavuizen en de struiken van een binnenplaatsje. Camera's gereed houden voor dit alleraardigste stadje ! ï¿½

Woensdag 19 september � met hooggespannen verwachtingen, vertrekken we vroeg naar Granada. Het weer laat niets te wensen over. Het geld is op dus rijden we eerst naar het hoofdpostkantoor in Malaga ; dankzij Geert�s richtingsgevoel en feeling zitten we direct op de goede weg. Het blijkt aan het prachtig Paseo del Parque te zitten.
Ik citeer uit een folder :
   � na een blik geworpen te hebben in de arena, wandelt u terug naar de stad door de Paseo del Parque, die aangelegd is op ingepolderd land. Het park is in heel Spanje beroemd om zijn enorme verscheidenheid aan tropische en subtropische planten. ï¿½

Kwart voor tien trekken we alweer verder, en komen vrij snel in de Montes de Malaga, een bergachtig, dor gebied met alleen olijfbomen en af en toe een riviertje, waar we vrouwen aan de was zien ; het wasgoed wordt op de stenen gelegd om te drogen en te bleken. [bij mijn grootmoeder werd de was in het gras gebleekt.] Ik maak foto�s vanuit de rijdende Renault, terwijl de weg overgaat in de Sierra Gorda, met een pas op 900 m. Tegen elf uur komen we in Loja aan, �n klein dorp ingebed tussen 2 bergketens, met een mooi riviertje, ligt het er echt � Andalusisch ï¿½ bij.

Ik citeer uit een folder :
   � GRANADA :
   180 000 inw. (1984)
   (129 km van Malaga)
   De rit van Malaga via Archidona naar Granada is ��n van de mooiste tochten in Andalusi�. Even voor Granada passeert u santaf� dat tijdens de belegering van Granada door Ferdinand en Isabella als legerplaats is gebouwd. In het zuiden ziet u de toppen van de Sierra Nevada. De hoogste berg van Spanje, de Mulhac�n, steekt er met zijn 3.481 m boven uit. Via een aantal prehistorische dolmens en langs het plaatsje Loja rijdt u Granada binnen, aan de noordelijke uitlopers van de Sierra Nevada gelegen.
   Dat Granada nu juist de meest bezongen stad van Andalusi� moest zijn, zal u toen u de stad binnenreed wel enigszins verbaasd hebben. Uw sightseeing voert u omhoog, naar de rand van de stad, waar het Alhambra, het Alcazar, de Moorse tuinen en het Paleis van Karel V zich bevinden. Vanaf de 14^de eeuwse Generalife oorspronkelijk gebouwd als vesting en later, door diverse verbouwingen, gebruikt als paleisstad, geniet u van een prachtig uitzicht over de vallei van de Darro.
   Granada is een heel aparte stad. Gelegen te midden van een grillige en uitermate boeiende natuur.
   Een zacht en droog klimaat met zuivere lucht maken een verblijf hier tot een waar genoegen. Granada biedt u een bijzondere aanblik, half Arabisch, half Christelijk. Vanaf de heuvel van het Alhambra kunt u het bergmassief van de Sierra Nevada zien, waar 's winters de wintersporten intensief worden beoefend en waar men beschikt over de meest moderne faciliteiten op dit gebied. Op de andere heuvel, de Albaicin, van het Alhambra gescheiden door de rivier de Darro staan vele oude woonhuisjes in nauwe straatjes, waar de bevolking woont, met ieder zijn eigen Generalife, siertuintjes in miniformaat vol bloemen, fonteinen en intieme patio's.
   Naast het Moorse paleis staat het Paleis van Karel V (Palacio de Carlos V) dat, gebouwd in de 16e eeuw, door zijn renaissancestijl geheel uit de toon valt te midden van de Moorse gebouwen.
In de lager gelegen stad is weinig meer van het Moorse karakter overgebleven, maar het oude Granada leeft nog voort in de Albaicinwijk en in het nabij gelegen Sacromonte. Van oudsher is Sacromonte de zigeunerbuurt; men woont er in grotten, maar die zijn wel voorzien van alle moderne comfort. Blijf in de zigeunerwijk uit de buurt van de � speciale flamencoshows ï¿½. U wordt er schromelijk afgezet en het kan wel uren duren voordat' de voorstelling begint. In ieder geval zijn de flamenco's dichter bij uw hotel of in de meeste badplaatsen net zo goed.
   Bezoekt u ook de kathedraal en de Koninklijke Kapel (Ca pilla Real), waar Ferdinand en Isabella begraven liggen. Zij waren de opdrachtgevers van Columbus en hebben Granada veroverd. Hun dochter en schoonzoon, Johanna de Waanzinnige en Filips de Schone, liggen hier ook begraven.
   Vlak bij de kathedraal liggen de Plaza Bibrambla, een ideale plek om koffie te drinken en het stadsgewoel aan u voorbij te zien gaan, en de oude Moorse zijdemarkt, de Alcaiceria. Het gebouw is in 1843 afgebrand maar later gerestaureerd en bevat nu talrijke kunstnijverheidszaakjes.
   Ook de Casa de los Tiros is de moeite waard. Vroeger was dit het paleis van een Moors edelman, thans huisvest het een museum en een verkeersbureau. Eveneens de moeite waard zijn het oude Casa del Carbon, vroeger een kolen- en graanbeurs, en het klooster van St. Hi�ronymus (Monasterio de S. Jer�nimo). Als u tijd hebt, wandelt u dan langs het ravijn van de Darro vanwaar u de symmetrie van het Alhambra boven u kunt bewonderen. ï¿½

   � ALHAMBRA :
   In Granada beweren ze dat het Alhambra, het Moorse paleis waar de stad beroemd om is, het achtste wereldwonder is. Het Alhambra is inderdaad uniek en voor Granada moet u zeker een dag reserveren.
   De naam Alhambra komt van het Arabische woord hamra, rood ; de muren van het versterkte paleis zijn roze. Het is gebouwd in de 13e en 14e eeuw (men heeft er 100 jaar over gedaan) en in 1492 viel het in handen van de christenen toen Ferdinand en Isabella de Moorse koning Boabdil tot overgave van de stad wisten te dwingen. Men zegt dat Boabdil uit de stad weggereden is naar een berg waar hij neerzag op Granada en zijn verlies beweende. De plaats waar hij toen verbleef heet nog steeds de Pas van de zuchtende Moor (Puerto del Suspiro del Moro).
   In de loop der eeuwen raakte het Alhambra steeds meer in verval. Merkwaardigerwijs wist een Amerikaan, de schrijver Washington Irving, de stad er toe over te halen het paleis te restaureren. Hij woonde aan het begin van de 19e eeuw in het paleis en schreef er zijn boek Vertellingen van het Alhambra.
   Men is nu bijna klaar met de restauratie van het Alhambra. Met zijn sierlijke zuilen, adembenemende patio's en prachtige fonteinen is dit een uniek en zeer indrukwekkend bouwwerk.
   Zeker een bezoek waard zijn de Mirtehof (Patio de los Mirtos), de Leeuwenhof (Patio de los Leones), de fascinerende Geheimenzaal (Sala de los Secretos) waar u in iedere hoek van het vertrek kunt horen fluisteren, de Zaal der twee zusters (Sala de las dos Hermanas) en de Zaal der Ambassadeurs (Sala de Embajadores). Bezienswaardig zijn verder het Alcazaba, het kasteel dat diende ter bewaking van het paleis, en achter het Alhambra het hooggelegen Generalife uit dezelfde periode. De tuinen van het Generalife zijn zeer fraai. ï¿½

Dit is waarschijnlijk een beetje teveel van het goede, maar kijk maar wat jou interesseert.

Na een teleurstellende aankomst in Granada, (is dit nou de meest bezongen stad van Andalusi� ?) klimmen we naar het Alhambra en beginnen aan de ongelofelijk mooie wandeling, met een plattegrond in de hand en dan staan we voor het imposante Alhambra. We volgen de pijltjes en komen eerst in het Paseo Central, �n mooi park en duiken de ene na de andere prachtige zaal in ; de zaal van de Mexuar, waar iedereen moest wachten op audi�ntie, de zaal van de Ambassadeur, een en al uit steen gehakte Moorse kanten versieringen,

dan weer naar buiten en wandelen door de ongelofelijk mooie tuinen, met waterpartijen ; de Moren hadden verstand van irrigatie en kweekten toen al de fraaiste bloemen. Door lange gangen komen we bij de Leeuwenhof, prachtig omzoomd door galerijen, met een fontein in het midden ; hier blijven we een hele tijd zitten, lekker op een stenen bank in de schaduw. Weer verder zien we de Mirador de Lindaraja (ogen van de Sultana), er is werkelijk geen stukje gladde steen te zien : Ingewikkeld als fijn kant, is het stucwerk net filigrein, binnen het paleis waar sultans en hun harems eens te midden van geparfumeerde lucht en spuitende fonteinen rustten.
Het behoort tot de � sierkastjes ï¿½ van het Alhambra en is vermoedelijk gebouwd voor een beeldschone Sultana. Geen wonder dat ze er een eeuw over gedaan hebben om het te bouwen.

Beneden bevinden zich de Ba�os Arabes, de baden met prachtige moza�ek vloeren in blauwe kleuren, de wanden weer bewerkt in het zelfde blauw ; ernaast de zaal van de bedden, in diezelfde kleuren, met gemetselde moza�ek banken rondom, en in het midden een fraai waterpartij omringd door kolommen.
Na al dat schoons is het heerlijk om in de haremtuin uit te rusten, omringd door heerlijk ruikende bloemen. Helemaal aan de andere kant heb je weer de Jardines del Partal met de ene na de andere vijver en de Torre de las Damas (toren van de dames).

Door een mooi beschaduwde laan gaan we op weg naar de Generalife : De tuin der tuinen of het Generalife is een prachtig landgoed dat dateert uit de tijd van de Nasridische Koningen. Hier kwamen de sultans tot rust in een omgeving van betoverende terrastuinen, vijvertjes en spuitende fonteinen in een oase van groen. Dit plantenrijk van mirten, jasmijn en rozenstruiken heeft vele romantische plekjes waar je even kan verpozen op bankjes die omgeven worden door booggewelven van laurier. Het hoogtepunt is de Patio de la Acequia, een kanaal dat zich op het binnenhof van het paleis bevindt, en waar je een prachtig zicht hebt op Granada en het Alhambra.

Dan bekijken we het paleis van Karel de 5^de, volkomen misplaatst met zijn andere bouwstijl en vertrekken weer naar het hotel na een wel bestede dag.

Donderdag 20 september � staan we om 8u30 weer bij de 1^ste afslag. Alweer een prachtige dag, wat boffen we toch, het enige waar we last van hebben zijn de sproeiers, maar de baan is dan ook ongelofelijk mooi en groen ; af en toe sopt het wel behoorlijk en de ballen willen niet doorrollen. Het begint weer aardig warm te worden en daar beneden in die kom, voel je ook geen zuchtje wind.

Na die eerste 9 holes pakken we de auto en onze badpakken en gaan naar het hotel Santa Marta, 2 km verderop aan het strand, van dezelfde eigenaar, waar El Paraiso ook het strand mag gebruiken. Daar eten we heerlijke tongetjes met salade in de beachclub. Ik blijf er de hele verdere dag liggen lezen, zonnen en als het al te heet wordt, zwemmen. Geert gaat met de auto terug om rond 5u30 de laatste holes te spelen. Tegen 6 uur loop ik de 2 km naar boven, een fijne wandeling.
We lezen regelmatig de Telegraaf : � Het Weer ï¿½ vertelt ons dat het voortdurend regent bij 12 � 14 gr. in Nederland, arme Ir�ne en Marcel, die passen op ons huis om van de tuin te kunnen genieten. Daar zien we ook dat het hier schommelt tussen de 30 en 35 gr.

Vrijdag 21 september � stelt Graham voor de laatste dag, een wedstrijd v��r : Sylvia en Graham tegen ons twee�n, ��n van de 4 kan elke keer de hole winnen voor zijn partij. Geert krijgt 1 slag op elke hole behalve de par 3, Sylvia en ik krijgen er 3 en 2 op de par 3. Het begint heel goed op de 1^ste een par 5, in 6 slagen, houd ik er 2 over, ondanks de bloedhitte (je went aan alles) spelen we door tot 1u45. Geert en ik hebben gewonnen en genieten van kannen bier met de heerlijke sandwich pollo. Later lees ik in de Telegraaf dat het 34 gr. was die dag, en geen zuchtje wind in die kom.
�s Middags lig ik in en naast het zwembad, tot zeker 6 uur ; Geert zou even gaan douchen, maar verschijnt pas om half zes. Na een verrukkelijke laatste maaltijd, en ons laatste kannetje heet water met descafeinado, kletsen we nog na met Engelsen en de familie Roden, die nog langer blijven (totaal 6 weken vakantie), het laatste wandelingetje en dan naar bed. Wel nog even pakken.

Zaterdag 22 september � bij het ochtendgloren maak ik mijn laatste foto, in de verte is alles oranje gekleurd, vlakbij nog donker. Keurig op tijd worden we opgehaald door een moderne taxi. Er staat me toch een hoeveelheid mensen in de charterhallen, net vee ; gelukkig weer geen overgewicht betaald. Het wordt een prima vlucht en thuis is het koud en het giet.

En in januari 1985 gaan we er weer heen.

Januari 1985 :
� GOLFHOTEL EL PARAISO (****) - MARBELLA - ESTEPONA :
Ligging : Op de top van een heuvel met prachtig uitzicht op de groene omgeving en op het 18-holes golfterrein. Het hotel is op 13 km. landinwaarts van Estepona gelegen, Marbella ligt op 17 km. afstand. Enkele malen per dag gratis vervoer per hotelbusje naar San Pedro de Alcantara en naar Marbella, in het hoogseizoen ook vervoer naar het strand, op 2.000 m. Beschrijving : Keurig ingerichte ruime kamers met airconditioning, radio, volledig ingerichte badkamer, balkon met zitje. Receptie, ruime lounge, met piano en dansvloer, bar, tv-ruimte, kaartkamer, discotheek, restaurant met keuze�menu, 2 x per week worden lunch en diner opgediend in de vorm van warm/koud buffet. Snackbar bij het clubhuis, op 50 m van het hotel. Men kan daar ook de lunch gebruiken. Tennisbanen, gazon met ligbedden. Overdekt zwembad en een openluchtzwembad met peuterbad, sauna en massage mogelijk in het clubhuis. Winkeltjes, dameskapsalon.
SPECIAAL VOOR GOLFLIEFHEBBERS :
5-daags golf arrangement voor �160,- per persoon, alleen mogelijk bij verblijf op basis van half- of volpension en bij gelijktij�dige boeking van uw reis. U kunt hiervoor l dag gebruik maken van de golfcourses (18 holes) in Atalaya, Guadalmina, Sotogrande Nievo en 2 dagen El Paraiso, of indien gewenst 5 dagen El Paraiso. Het vervoer naar en van de golfcourses en de huur van ballen, caddies, de verzekering e.d. is niet inbegrepen. ï¿½

terug naar begin van pagina

je kunt me bereiken door op het envelopje te klikken Reacties lijken me erg leuk !