Bijgewerkt op
30-09-2011
All-in
Vakantie !
(5 t/m 16 februari
1998)
Bij het boeken van deze vakantie, kregen we de mogelijkheid, om
voor weinig meer Business Class te vliegen en dat grepen we, uiteraard, met
beide handen aan.
Ook deze keer
moeten we heel vroeg opstaan, waarom wonen we ook zo ver van Schiphol
(Deventer) ; d.w.z. ik ga helemaal niet naar bed, we vliegen namelijk om 06.05
en wachten vol spanning op de Schipholtaxi, die maar niet verschijnt. Het vriest
en we zijn bang dat hij ergens is uitgegleden, maar gelukkig verschijnt hij
toch. Ach we komen prima op tijd om in die lange rij te kunnen gaan hangen ; Oh,
neen, we vliegen Business Class met een eigen balie.
Als eerste
ingestapt, zitten we aan de champagne, met het keuze menu op schoot, als de rest
langs loopt. Vooral voor Geert met z�n lange benen zijn die ruime fauteuils
ideaal. Kortom een geweldige ervaring.
Klik op een miniatuur om de foto
te zien
of houd je muis stil boven het plaatje voor de naam.

Bij het pijltje ligt
� Caribbean Village �
Onze bestemming, � Caribbean Village � ligt in het Noorden van
de Dominicaanse Republiek aan de � Playa Grande �, zodat we op het vliegveld Puerto Plata, om 10
uur landen, na 9 uur vliegen ; er wacht een hostess met zo�n bekend bordje op
ons, die ons meeneemt naar de wachtende bus. We vertrekken naar het oosten en
rijden door kleine dorpjes met fel gekleurde houten huisjes, sommige op palen,
en idioot veel verkeer, hele gezinnen zitten op ��n brommertje, doodeng, en
alleen de vader heeft een helm op. Er is ons aangeraden g��n auto te huren ; ze
rijden, zodra ze zien dat het een huurauto is, hard achteruit en bewijs dan
maar wie de schuldige is.
Dan stopt de bus bij een groot hek, met portier, en rijdt verder
langs mooi aangelegde bloemperken en gazons, om uiteindelijk te stoppen bij een
enorm complex : het zijn langgerekte witte gebouwen van maximaal 3 verdiepingen,
met leuke witte puntdaken, die o.a. rond het zwembad liggen ; bij het inchecken
boffen we weer met onze naam, het wordt alfabetisch uitgedeeld, en bemachtigen
snel de sleutel van kamer 5108, zei ik het al dat het groot is ? Het is een
mooie kamer met uitzicht op het zwembad.
Na het uitpakken gaan we gelijk kijken bij de golfbaan, die net
nieuw is aangelegd. We kunnen er over een uurtje gaan spelen ; ergens in die
vele gebouwen hebben ze een speciale ruimte voor golftassen,
maar, waar ? we besluiten de
tassen in de kamer te laten en eerst wat te gaan eten. Bij het inchecken hebben
we een blauw plastic bandje gekregen, die we de 11 dagen om onze pols dragen,
hiermee � bewijs je � dat je alles mag eten en drinken wat je maar wilt.
Dan melden we ons bij de starter en krijgen ieder een caddy mee ;
heerlijk dat golfen met alleen ��n club in de hand, en de caddy die jou
voortdurend water aanbiedt. Ook wijst hij precies aan hoe de holes gespeeld
moeten worden. Ze zijn zo ongelofelijk trots op hun nieuwe baan. [��n jaar
later werd o.a. de hele Noordkust getroffen door een orkaan, we hoorden dat ook
de golfbaan een grote puinhoop was geworden ; het is een hard bestaan, in de
Cariben, waar ze, met hun subtropisch klimaat, van de toeristen moeten leven.]
Het is een leuke baan en ik voel de vermoeidheid niet die echter toeslaat bij
de 14e hole. Ik struikel over een paadje met kiezelsteentjes en val
op mijn knie. Het is ��n bloedige toestand vol kiezelsteentjes en ik word
gelijk naar de dokter gebracht. Later zwelt de knie zo op, dat het gepuncteerd
moet worden, geen golf meer. Oh. waarom ben ik niet gestopt na 9 holes ? Voor
ons is het al 5 uur later en ik heb de vorige nacht niet geslapen ; Stom.
Terug in onze kamer, gaan we uitgebreid alle gegevens lezen over
� Caribbean Village � op ons balkon :
Eerst het eten :
Restaurant Calypso � ontbijtbuffet van 07:00 tot 10:30.
Continental ontbijt van 10:30
tot 11:30.
Lunchbuffet van 12:30 tot 14:30.
Dinerbuffet van 18:30 tot 21:30.
Restaurant Miranda*) Braziliaanse keuken � 1ste
ronde 18:30 � 2de ronde 20:30.
Restaurant Firenze*) Italiaanse keuken � 1ste
ronde 18:30 � 2de ronde 20:30.
Zwembadsnackbar van 12:30 tot 17:00 en 23:30 tot 1:30.
*) tafelreservering
noodzakelijk � serieuze kleding (geen korte broek).
Hoi. je kunt de hele dag eten.
Maar nog belangrijker ( ?) het drinken : het is namelijk all-in.
Banana�s bar van 10:00 tot 23:00.
Moonlight bar van 20:00 tot 1:00�
Ma�ana disco van 23:00 tot 2:00.
Strand club bar van 10:00 tot 17:00.
Snack van 12:00 tot 16:00.
Het nachtleven kan beginnen.
We besluiten die avond bij het restaurant Calypso te gaan eten,
'n erg lekker buffet. Iets later wordt iedereen opgetrommeld voor een les in
� cocktails bereiden � en daar gaat iedereen naar toe.
Even voor de duidelijkheid : �s middags is er alleen bier ; maar
na 20:00 kun je drinken wat je maar wilt : de meest exotische cocktails heb ik
geprobeerd.
W�l een ervaring op zich, zo'n All-in vakantie en de mensen zijn niet eens
laveloos. W�l erg vrolijk.
Na ��n cocktail houden we het voor gezien ; het is een h��l lange eerste dag
geweest en mijn knie klopt.
Alle volgende dagen lopen zo�n beetje hetzelfde : �s morgens gaat
Geert golfen en ik maak een praatje met vele kelners en badpersoneel : ze
krijgen goede opleidingen ; allemaal leren ze Duits, Frans, Engels en rekenen.
Heerlijk voor mij om Frans te kunnen spreken, dat zij goed beheersen.
Ook lig ik lang aan het zwembad met een boek. Bij het zwemmen
haal ik het verband eraf, zodat de andere mensen kunnen zien dat het een schone
wond is, die bijna dicht is, mijn knie is nog wel behoorlijk dik.
De lunch gebruiken we in Calypso ; een ruime zaal met �n
betegelde vloer, weinig wanden, voornamelijk pilaren, zodat je eigenlijk
overdekt buiten zit, met grote fans aan het plafond.
�s Middags wandelen we over het uitgestrekte terrein, dat pal aan
de kust ligt ; je hebt prachtige vergezichten, en we zien schepen varen en
vragen ons af waarheen. Over de rotsen zie je onder je, de hardblauwe zee. Het
is 30 gr. en thuis vriest het. Heerlijk.
� Caribbean Village � heeft ook een eigen strandje, dat we zien
liggen, maar helaas daar kan ik niet heen, het is te bereiken via een in de
rotsen uitgehakte trap.
En �s avonds gaan
alle remmen los, nou ja, Geert moet niets hebben van Disco of harde muziek ;
maar de cocktails gaan er goed in, en we blijven tot in de kleine uurtjes
kletsen met o.a. aardige mensen, die we al in het vliegtuig hadden leren
kennen ; zij genoten, net als wij, van hun eerste Business Class vlucht.
Er zijn g��n
muggen ? In Puerto Rico, het eiland ernaast waren ze er w�l ?

Op een ochtend
loop ik langs de � kapper � : een gezellige vrouw, met het bekende strak
gevlochten haar, is bezig onder een palmbladerendak, witte Europese meisjes
diezelfde haardracht aan te meten. Ik besluit mijn haar te laten knippen.
Stromend water heeft ze niet, dus werkt ze met emmers en mijn hoofd hangt boven
een grote kom, h�, lekker bij die warmte. Ze knipt het erg leuk, w�l erg kort,
zodat ik een witte rand heb, die heel snel zal moeten bijkleuren, dan slenter ik
langs de vele winkeltjes en koop stapels aanzichtkaarten.
Op een avond zijn er drie heren in een standje, die grote sigaren
willen verkopen. Ze hebben ook tabakbladeren bij zich in alle stadia, en leggen
ons precies uit hoe het in z�n werk gaat. Geert koopt natuurlijk 2 dozen. Erg
leuk.
Verder worden we
overdag vaak bezig gehouden met dansen en zingen door het personeel en dat doet
me denken aan � Club Med �.
Kortom, we vervelen ons niet, maar willen toch ��n dagtocht maken : In een van
onze reisgidsen hebben we alles over de walvissen gelezen en willen ze dus graag
zien.
Hieronder volgt dat hele verhaal ; misschien wat te uitgebreid,
maar ik vond het zo boeiend.
Het
schiereiland Samana
Walvissen kijken bij Bahia de Samana
� Voor veel mensen zijn de bultruggen die voor de kust van Samana
te zien zijn, de belangrijkste reden om naar de Dominicaanse Republiek te komen.
Hoewel er wereldwijd nog talloze andere plekken zijn waar u walvissen kunt zien,
is de kans hierop het grootst bij Bahia de Samana (baai van Samana) vanwege de
grote aantallen. Het seizoen loopt van half januari tot half maart, als vrijwel
de gehele populatie bultruggen uit de Noord-Atlantische Oceaan (meer dan 10.000
stuks)
naar het warme water van de Caribische Zee komt om te spelen en zich voort te
planten.
Nadat ze de zomer in de Atlantische Oceaan hebben doorgebracht
op zoek naar voedsel, trekken de walvissen naar het zuiden en komen samen bij
de Silver Banks, een rif op ca. 100 kilometer ten noordoosten van Puerto Plata.
Van hier zwemmen ze in grote getale naar het beschutte water van de Bahia de
Samana. In het ruigere water buiten de baai strijden de mannetjes dan om de
aandacht van de vrouwtjes, en de rustige wateren van de baai zelf vormen een
cr�che voor moeders met pasgeboren kalven.
Bultruggen hebben hun naam te danken aan de manier waarop ze hun
rug buigen voor ze duiken en ze zijn bekend om hun speelse aard. Wetenschappers
die de dieren bestuderen, kunnen ze herkennen aan de zwart-witte tekening op hun
staart, die voor elk individu uniek is. Als u geluk hebt, kunt u de walvissen
zien springen, waarbij ze met hun hele lichaam uit het water komen om vervolgens
weer met een gigantische plons neer te vallen. Ze kunnen echter nog veel meer
kunstjes :
zo kunnen ze hun staart optillen en deze laten neerkomen op het water, met hun
lichaam rollen, op het wateroppervlak slaan met hun vinnen en duiken, waarbij
hun prachtige staarten nog even omhoog komen voor ze ver in de diepte
verdwijnen.
De mannetjes communiceren met elkaar door middel van gezang : een
bizarre mengeling van gebrom en gepiep. Boven het wateroppervlak is dit niet te
horen, maar sommige tour�operators houden een microfoon onder water waardoor
bezoekers toch kunnen luisteren naar dit spookachtige geluid. Soms maken de
walvissen een trompetgeluid boven het water, dat van grote afstand te horen is.
Het gezang van de walvissen verandert weliswaar een beetje tijdens hun verblijf
in de baai, maar interessant genoeg is het aan het begin van elk nieuw seizoen
precies hetzelfde als aan het eind van het vorige seizoen.
Het is niet duidelijk of het gezang en het spel alleen dat zijn
of onderdeel van het paringsritueel. Tijdens hun verblijf zijn de mannetjes
voortdurend bezig de aandacht te trekken van de vrouwtjes, die elke twee jaar
ontvankelijk zijn. De draagtijd van een bultrug duurt ongeveer een jaar, dus de
kalven die het ene jaar zijn verwekt, worden het jaar daarop in de baai
geboren. De moeders maken van deze veilige periode in Bahia de Samana gebruik
om hun jongen te voederen en ze overlevings�technieken te leren. Met een beetje
geluk kunt u een pasgeboren kalfje zien: ze zijn lichtgrijs van kleur.
Bultruggen worden wel vijftien meter lang en wegen ongeveer
40.000 kilo, waarmee ze tot de grootste dieren op de planeet behoren. �
En Globe Reisbureau vertelt er nog bij :
� Een van de beschermde gebieden van de Dominicaanse Republiek is het ten
noordoosten van het eiland gelegen schiereiland Samana, bekend om z'n bultrug
walvissen. Sinds 1985 is dit een populaire plek om de walvissen te zien. De
walvissen zijn een belangrijke bron van inkomsten voor de Dominicaanse
Republiek. Jaarlijks brengt deze vorm van toerisme miljoenen dollars in het
laatje. Om dit op een verantwoorde manier te doen houden de overheid en
verschillende natuurbeschermingsorganisaties zich bezig met onderzoek naar hoe
walvissen reageren op boten die hen benaderen en met het opstellen van regels en
de controle op de naleving hiervan. �
Geboekt.
�s Morgens vroeg worden we opgehaald door een busje die ons eerst
naar een � restaurantje � brengt voor het ontbijt. Het is een grote paalwoning,
met lange tafels en banken, midden in de bush en we worden heerlijk verwend. Dan
gaat de reis verder oostwaarts, langs allerlei leuke gehuchtjes en de prachtige
vegetatie, tot we bij de Baai van Samana aankomen. Daar wacht een mooie, slanke
motorboot op ons. Na het instappen krijgt iedereen een fel oranje reddingsvest
aangereikt. Leuk al dat oranje in die witte boot.
Het is niet de mooiste dag van onze vakantie ; de lucht is donker
en de wolken dreigend, houden we het droog ? Met een rot vaart schiet de boot
de baai in, macho, maar als we de walvissen naderen, vaart hij langzaam in
rondjes, tot iemand roept : � Ja, kijk naar rechts ! � Onze eerste
walvis ; iedereen met een camera of video hangt over
boord.
Wat een machtig gezicht, daar zwemt 40.000 kilo ;
dan krijgen we ogen tekort, daar springt er een uit het water, terwijl aan de
andere kant allerlei vinnen boven water komen, het bootje is wel erg klein als
zo�n bultrug vlak eronder omhoog springt. maar dat doen ze toch niet ?
ze zien ons heus wel ? We genieten volop,
zoveel walvissen hadden we niet verwacht.
Helaas is de tijd om en de boot keert terug naar de steiger, waar
we weer in ons busje stappen, voor de beloofde zwempartij en een lunch. Na een
korte rit stopt de bus direct aan de kust bij een idyllisch dorpje, waar grote
tafels klaar staan onder een hardblauw zeil. Er zijn vele ligstoelen verspreid
onder de bomen en het blauwe water lokt. We hebben nog ruim een uur vrij voor
het eten en de badkledij zit onder onze kleren. Oh wat een zalig water [ik heb,
voor de zekerheid, het verband omgehouden tegen het zand] Ik blijf lang in het
water of lig lekker in de zon ; Geert komt af en toe ook zwemmen, maar keert
toch ook weer terug naar de schaduw.
We worden geroepen, de lunch is klaar ; dus even opdrogen en
aankleden voor een oergezellige maaltijd. De bediening is zo vriendelijk, het
eten zo lekker, het weer helemaal
opgeknapt : is dit het
paradijs ? Tijdens het eten lopen drie mannen met gitaren al zingend, om de
tafels heen, naar de dames te lonken. Nog even ontspannen napraten met een kopje
koffie, we hebben alle tijd (ma�ana is soon enough for me),

maar de tijd voor de terugreis breekt aan. De chauffeur vertelt
enthousiast over zijn eiland, terwijl we langs de noordkust naar � Caribbean
Village � rijden.
We waren precies op de goede tijd van het jaar op de goede plek.
Na nog eenmaal genieten van de Business Class, landen we in de
vrieskou op Schiphol.
terug naar begin van
pagina