Bijgewerkt op 30-09-2011

All-in Vakantie !
(5 t/m 16 februari 1998)

Bij het boeken van deze vakantie, kregen we de mogelijkheid, om voor weinig meer Business Class te vliegen en dat grepen we, uiteraard, met beide handen aan.

Ook deze keer moeten we heel vroeg opstaan, waarom wonen we ook zo ver van Schiphol (Deventer) ; d.w.z. ik ga helemaal niet naar bed, we vliegen namelijk om 06.05 en wachten vol spanning op de Schipholtaxi, die maar niet verschijnt. Het vriest en we zijn bang dat hij ergens is uitgegleden, maar gelukkig verschijnt hij toch. Ach we komen prima op tijd om in die lange rij te kunnen gaan hangen ; Oh, neen, we vliegen Business Class met een eigen balie.

Als eerste ingestapt, zitten we aan de champagne, met het keuze menu op schoot, als de rest langs loopt. Vooral voor Geert met z’n lange benen zijn die ruime fauteuils ideaal. Kortom een geweldige ervaring.

Klik op een miniatuur om de foto te zien
of houd je muis stil boven het plaatje voor de naam.

 
Bij het pijltje ligt « Caribbean Village »

Onze bestemming, « Caribbean Village » ligt in het Noorden van de Dominicaanse Republiek aan de « Playa Grande », zodat we op het vliegveld Puerto Plata, om 10 uur landen, na 9 uur vliegen ; er wacht een hostess met zo’n bekend bordje op ons, die ons meeneemt naar de wachtende bus. We vertrekken naar het oosten en rijden door kleine dorpjes met fel gekleurde houten huisjes, sommige op palen, en idioot veel verkeer, hele gezinnen zitten op één brommertje, doodeng, en alleen de vader heeft een helm op. Er is ons aangeraden géén auto te huren ; ze rijden, zodra ze zien dat het een huurauto is, hard achteruit en bewijs dan maar wie de schuldige is.

Dan stopt de bus bij een groot hek, met portier, en rijdt verder langs mooi aangelegde bloemperken en gazons, om uiteindelijk te stoppen bij een enorm complex : het zijn langgerekte witte gebouwen van maximaal 3 verdiepingen, met leuke witte puntdaken, die o.a. rond het zwembad liggen ; bij het inchecken boffen we weer met onze naam, het wordt alfabetisch uitgedeeld, en bemachtigen snel de sleutel van kamer 5108, zei ik het al dat het groot is ? Het is een mooie kamer met uitzicht op het zwembad.

Na het uitpakken gaan we gelijk kijken bij de golfbaan, die net nieuw is aangelegd. We kunnen er over een uurtje gaan spelen ; ergens in die vele gebouwen hebben ze een speciale ruimte voor golftassen, maar, waar ? we besluiten de tassen in de kamer te laten en eerst wat te gaan eten. Bij het inchecken hebben we een blauw plastic bandje gekregen, die we de 11 dagen om onze pols dragen, hiermee « bewijs je » dat je alles mag eten en drinken wat je maar wilt.

Dan melden we ons bij de starter en krijgen ieder een caddy mee ; heerlijk dat golfen met alleen één club in de hand, en de caddy die jou voortdurend water aanbiedt. Ook wijst hij precies aan hoe de holes gespeeld moeten worden. Ze zijn zo ongelofelijk trots op hun nieuwe baan. [één jaar later werd o.a. de hele Noordkust getroffen door een orkaan, we hoorden dat ook de golfbaan een grote puinhoop was geworden ; het is een hard bestaan, in de Cariben, waar ze, met hun subtropisch klimaat, van de toeristen moeten leven.] Het is een leuke baan en ik voel de vermoeidheid niet die echter toeslaat bij de 14^e  hole. Ik struikel over een paadje met kiezelsteentjes en val op mijn knie. Het is één bloedige toestand vol kiezelsteentjes en ik word gelijk naar de dokter gebracht. Later zwelt de knie zo op, dat het gepuncteerd moet worden, geen golf meer. Oh. waarom ben ik niet gestopt na 9 holes ? Voor ons is het al 5 uur later en ik heb de vorige nacht niet geslapen ; Stom.

Terug in onze kamer, gaan we uitgebreid alle gegevens lezen over « Caribbean Village » op ons balkon :
Eerst het eten :
Restaurant Calypso – ontbijtbuffet van 07:00 tot 10:30.
                                Continental ontbijt van 10:30 tot 11:30.
                                Lunchbuffet van 12:30 tot 14:30.
                                Dinerbuffet van 18:30 tot 21:30.
Restaurant Miranda^*)  Braziliaanse keuken – 1^ste ronde 18:30 – 2^de ronde 20:30.
Restaurant Firenze^*)   Italiaanse keuken – 1^ste ronde 18:30 – 2^de ronde 20:30.
Zwembadsnackbar     van 12:30 tot 17:00 en 23:30 tot 1:30.
^*) tafelreservering noodzakelijk – serieuze kleding (geen korte broek).
Hoi. je kunt de hele dag eten.

Maar nog belangrijker ( ?) het drinken : het is namelijk all-in.
Banana’s bar              van 10:00 tot 23:00.
Moonlight bar             van 20:00 tot 1:00’
Mañana disco             van 23:00 tot 2:00.
Strand club                bar van 10:00 tot 17:00.
                                 Snack van 12:00 tot 16:00.
Het nachtleven kan beginnen.

We besluiten die avond bij het restaurant Calypso te gaan eten, 'n erg lekker buffet. Iets later wordt iedereen opgetrommeld voor een les in « cocktails bereiden » en daar gaat iedereen naar toe.

Even voor de duidelijkheid : ’s middags is er alleen bier ; maar na 20:00 kun je drinken wat je maar wilt : de meest exotische cocktails heb ik geprobeerd.
Wél een ervaring op zich, zo'n All-in vakantie en de mensen zijn niet eens laveloos. Wél erg vrolijk.
Na één cocktail houden we het voor gezien ; het is een héél lange eerste dag geweest en mijn knie klopt.

Alle volgende dagen lopen zo’n beetje hetzelfde : ’s morgens gaat Geert golfen en ik maak een praatje met vele kelners en badpersoneel : ze krijgen goede opleidingen ; allemaal leren ze Duits, Frans, Engels en rekenen. Heerlijk voor mij om Frans te kunnen spreken, dat zij goed beheersen.
Ook lig ik lang aan het zwembad met een boek. Bij het zwemmen haal ik het verband eraf, zodat  de andere mensen kunnen zien dat het een schone wond is, die bijna dicht is, mijn knie is nog wel behoorlijk dik.

De lunch gebruiken we in Calypso ; een ruime zaal met ’n betegelde vloer, weinig wanden, voornamelijk pilaren, zodat je eigenlijk overdekt buiten zit, met grote fans aan het plafond.

’s Middags wandelen we over het uitgestrekte terrein, dat pal aan de kust ligt ; je hebt prachtige vergezichten, en we zien schepen varen en vragen ons af waarheen. Over de rotsen zie je onder je, de hardblauwe zee. Het is 30 gr. en thuis vriest het. Heerlijk.

« Caribbean Village » heeft ook een eigen strandje, dat we zien liggen, maar helaas daar kan ik niet heen, het is te bereiken via een in de rotsen uitgehakte trap.

En ’s avonds gaan alle remmen los, nou ja, Geert moet niets hebben van Disco of harde muziek ; maar de cocktails gaan er goed in, en we blijven tot in de kleine uurtjes kletsen met o.a. aardige mensen, die we al in het vliegtuig hadden leren kennen ; zij genoten, net als wij, van hun eerste Business Class vlucht.

Er zijn géén muggen ? In Puerto Rico, het eiland ernaast waren ze er wél ?

Op een ochtend loop ik langs de « kapper » : een gezellige vrouw, met het bekende strak gevlochten haar, is bezig onder een palmbladerendak, witte Europese meisjes diezelfde haardracht aan te meten. Ik besluit mijn haar te laten knippen. Stromend water heeft ze niet, dus werkt ze met emmers en mijn hoofd hangt boven een grote kom, hé, lekker bij die warmte. Ze knipt het erg leuk, wél erg kort, zodat ik een witte rand heb, die heel snel zal moeten bijkleuren, dan slenter ik langs de vele winkeltjes en koop stapels aanzichtkaarten.

Op een avond zijn er drie heren in een standje, die grote sigaren willen verkopen. Ze hebben ook tabakbladeren bij zich in alle stadia, en leggen ons precies uit hoe het in z’n werk gaat. Geert koopt natuurlijk 2 dozen. Erg leuk.

Verder worden we overdag vaak bezig gehouden met dansen en zingen door het personeel en dat doet me denken aan « Club Med ».
Kortom, we vervelen ons niet, maar willen toch één dagtocht maken : In een van onze reisgidsen hebben we alles over de walvissen gelezen en willen ze dus graag zien.

Hieronder volgt dat hele verhaal ; misschien wat te uitgebreid, maar ik vond het zo boeiend.

Het schiereiland Samana
Walvissen kijken bij Bahia de Samana

   « Voor veel mensen zijn de bultruggen die voor de kust van Samana te zien zijn, de belangrijkste reden om naar de Dominicaanse Republiek te komen. Hoewel er wereldwijd nog talloze andere plekken zijn waar u walvissen kunt zien, is de kans hierop het grootst bij Bahia de Samana (baai van Samana) vanwege de grote aantallen. Het seizoen loopt van half januari tot half maart, als vrijwel de gehele populatie bultruggen uit de Noord-Atlantische Oceaan (meer dan 10.000 stuks) naar het warme water van de Caribische Zee komt om te spelen en zich voort te planten.
   Nadat ze de zomer in de Atlantische Oceaan hebben doorgebracht op zoek naar voedsel, trekken de walvissen naar het zuiden en komen samen bij de Silver Banks, een rif op ca. 100 kilometer ten noordoosten van Puerto Plata. Van hier zwemmen ze in grote getale naar het beschutte water van de Bahia de Samana. In het ruigere water buiten de baai strijden de mannetjes dan om de aandacht van de vrouwtjes, en de rustige wateren van de baai zelf vormen een crèche voor moeders met pasgeboren kalven.

   Bultruggen hebben hun naam te danken aan de manier waarop ze hun rug buigen voor ze duiken en ze zijn bekend om hun speelse aard. Wetenschappers die de dieren bestuderen, kunnen ze herkennen aan de zwart-witte tekening op hun staart, die voor elk individu uniek is. Als u geluk hebt, kunt u de walvissen zien springen, waarbij ze met hun hele lichaam uit het water komen om vervolgens weer met een gigantische plons neer te vallen. Ze kunnen echter nog veel meer kunstjes :  zo kunnen ze hun staart optillen en deze laten neerkomen op het water, met hun lichaam rollen, op het wateroppervlak slaan met hun vinnen en duiken, waarbij hun prachtige staarten nog even omhoog komen voor ze ver in de diepte verdwijnen.
   De mannetjes communiceren met elkaar door middel van gezang : een bizarre mengeling van gebrom en gepiep. Boven het wateroppervlak is dit niet te horen, maar sommige tour­operators houden een microfoon onder water waardoor bezoekers toch kunnen luisteren naar dit spookachtige geluid. Soms maken de walvissen een trompetgeluid boven het water, dat van grote afstand te horen is. Het gezang van de walvissen verandert weliswaar een beetje tijdens hun verblijf in de baai, maar interessant genoeg is het aan het begin van elk nieuw seizoen precies hetzelfde als aan het eind van het vorige seizoen.
   Het is niet duidelijk of het gezang en het spel alleen dat zijn of onderdeel van het paringsritueel. Tijdens hun verblijf zijn de mannetjes voortdurend bezig de aandacht te trekken van de vrouwtjes, die elke twee jaar ontvankelijk zijn. De draagtijd van een bultrug duurt ongeveer een jaar, dus de kalven die het ene jaar zijn verwekt, worden het jaar daarop in de baai geboren. De moeders maken van deze veilige periode in Bahia de Samana gebruik om hun jongen te voederen en ze overlevings­technieken te leren. Met een beetje geluk kunt u een pasgeboren kalfje zien: ze zijn lichtgrijs van kleur.
Bultruggen worden wel vijftien meter lang en wegen ongeveer 40.000 kilo, waarmee ze tot de grootste dieren op de planeet behoren. »

En Globe Reisbureau vertelt er nog bij :
   « Een van de beschermde gebieden van de Dominicaanse Republiek is het ten noordoosten van het eiland gelegen schiereiland Samana, bekend om z'n bultrug walvissen. Sinds 1985 is dit een populaire plek om de walvissen te zien. De walvissen zijn een belangrijke bron van inkomsten voor de Dominicaanse Republiek. Jaarlijks brengt deze vorm van toerisme miljoenen dollars in het laatje. Om dit op een verantwoorde manier te doen houden de overheid en verschillende natuurbeschermingsorganisaties zich bezig met onderzoek naar hoe walvissen reageren op boten die hen benaderen en met het opstellen van regels en de controle op de naleving hiervan. »

Geboekt.

’s Morgens vroeg worden we opgehaald door een busje die ons eerst naar een « restaurantje » brengt voor het ontbijt. Het is een grote paalwoning, met lange tafels en banken, midden in de bush en we worden heerlijk verwend. Dan gaat de reis verder oostwaarts, langs allerlei leuke gehuchtjes en de prachtige vegetatie, tot we bij de Baai van Samana aankomen. Daar wacht een mooie, slanke motorboot op ons. Na het instappen krijgt iedereen een fel oranje reddingsvest aangereikt. Leuk al dat oranje in die witte boot.

Het is niet de mooiste dag van onze vakantie ; de lucht is donker en de wolken dreigend, houden we het droog ? Met een rot vaart schiet de boot de baai in, macho, maar als we de walvissen naderen, vaart hij langzaam in rondjes, tot iemand roept : « Ja, kijk naar rechts ! » Onze eerste walvis ; iedereen met een camera of video hangt over boord. Wat een machtig gezicht, daar zwemt 40.000 kilo ; dan krijgen we ogen tekort, daar springt er een uit het water, terwijl aan de andere kant allerlei vinnen boven water komen, het bootje is wel erg klein als zo’n bultrug vlak eronder omhoog springt. maar dat doen ze toch niet ? ze zien ons heus wel ? We genieten volop, zoveel walvissen hadden we niet verwacht.

Helaas is de tijd om en de boot keert terug naar de steiger, waar we weer in ons busje stappen, voor de beloofde zwempartij en een lunch. Na een korte rit stopt de bus direct aan de kust bij een idyllisch dorpje, waar grote tafels klaar staan onder een hardblauw zeil. Er zijn vele ligstoelen verspreid onder de bomen en het blauwe water lokt. We hebben nog ruim een uur vrij voor het eten en de badkledij zit onder onze kleren. Oh wat een zalig water [ik heb, voor de zekerheid,  het verband omgehouden tegen het zand] Ik blijf lang in het water of lig lekker in de zon ; Geert komt af en toe ook zwemmen, maar keert toch ook weer terug naar de schaduw.

We worden geroepen, de lunch is klaar ; dus even opdrogen en aankleden voor een oergezellige maaltijd. De bediening is zo vriendelijk, het eten zo lekker, het weer helemaal opgeknapt : is dit het paradijs ? Tijdens het eten lopen drie mannen met gitaren al zingend, om de tafels heen, naar de dames te lonken. Nog even ontspannen napraten met een kopje koffie, we hebben alle tijd (mañana is soon enough for me),

maar de tijd voor de terugreis breekt aan. De chauffeur vertelt enthousiast over zijn eiland, terwijl we langs de noordkust naar « Caribbean Village » rijden.

We waren precies op de goede tijd van het jaar op de goede plek.

Na nog eenmaal genieten van de Business Class, landen we in de vrieskou op Schiphol.

je kunt me bereiken door op het envelopje te klikken Reacties lijken me erg leuk !