Bijgewerkt op 29-09-2011

USA - Florida - Georgia

(20 t/m 27 mei 1989)

laatste week in de USA

Klik op een miniatuur om de foto te zien
of houd je muis stil boven het plaatje voor de naam.

Zaterdag 20 mei � vliegen we om 10 uur weg uit San Francisco op weg naar Florida, met een tussenstop in Dallas. Het is nog steeds fris (10 gr.) maar prachtig helder weer, zodat we alles goed kunnen zien; wat leuk om over Las Vegas te vliegen. De klok wordt 3 uur vooruit gezet.

6 � uur later landen we in Orlando, het is ondertussen 20:30 uur en 33 gr., wel een zalige overgang. Europcar heeft weer een Chrysler voor ons, maar wel erg eenvoudig na de Baron, gelukkig wel airco, but that�s all ; oh ja, de � Cola vakjes ï¿½ zijn er ook ; ik heb van mijn leven nog nooit zoveel Cola en Budwater gedronken. We mogen 1.970 km vrij rijden, gelukkig hadden we in California onbeperkt free miles.
Tegen elf uur komen we in het Holiday Inn aan, vlakbij het vliegveld ; helaas moeten we de airco wel aanlaten, onze kamer kijkt uit op een platje met een enorme motor, die nog meer lawaai maakt dan onze airco. Het is een goede kamer, zoals overal ter wereld in alle grote Holliday Inns. We haten die ijskoude ruimtes, die je in Amerika niet kunt ontlopen ; dan maar een vest aan bij het ontbijt en ijskoude blote benen, terwijl het buiten 33 gr. is.

Ik citeer uit de National Geographic aug. 1982, (dus 7 jaar geleden) :
   � FLORIDA : (gegevens uit 1989)
   Reikend naar de Cara�ben, ligt Florida zuidelijker dan San Diego. Miami is dichter bij Havana dan bij Atlanta. Juan Ponce de Le�n onderzocht de kust in 1513, gevolgd door Spaanse kolonisten. De Verenigde Staten verwierven het schiereiland van Spanje in 1821 en brachten Florida in de Unie in 1845.
   GEBIED: 151.939 km². Het laag liggende schiereiland, een gedeelte van de brede keten van Florida, scheidt de Atlantische Oceaan en de Golf. Om het moerassige zuidelijke derde van Florida bewoonbaarder te maken, keurde de staat in 1905 het uitbaggeren van kanalen van het Okeechobee Meer goed. Door een te lage waterstand drong zoutwater naar binnen, en de systemen werden herontworpen om de watervoorzieningen zeker te stellen, voor wat nu ��n van de snelste groeiende staten in de natie is.
   BEVOLKING : 10.000.000, ongeveer 85 percenten in kustprovincies, met de bevolkings� boom ï¿½ die naar het noorden beweegt. De nieuwe ingezetenen komen met z�n 4.000 aan per week.
   KLIMAAT : Subtropisch, gematigd door de Golfstroom; gemiddelde dagelijkse temperatuur 73�F (23�C); 50-65 inch regen, de meeste vanaf juni tot september.
   ECONOMIE : Toerisme, fabrieken, bouw, landbouw hoofdzakelijk citrusvruchten, onwettige drugs.
   HOOFDSTAD : Tallahassee, pop. 82,000. ï¿½
Ik citeer uit een folder :
   � ORLANDO :
   Niet voor niets wordt Orlando � the Entertainment Capital of The World ï¿½ genoemd, want amusement gaat hier 24 uur per dag door ! Om er maar eens wat te noemen : Disney World, Epcot Center (Experimental Prototype Community of Tomorrow) en Sea World, waar u niet alleen kunt genieten van indrukwekkende dolfijnenshows maar ook de beroemde killerwhales van nabij kunt aanschouwen. In Epcot Center maakt u een reis door de tijd : zo loopt u het ene moment tussen brontosaurussen en even later bevindt u zich diep in de ruimte. Over Disney World is te veel te vertellen, maar ��n ding is zeker : volwassenen genieten hier vaak nog meer dan kinderen. Op een uur rijden van Orlando ligt het bekende Kennedy Space Center, waar naartoe dagelijks excursies worden georganiseerd. Maar Orlando heeft nog veel meer : Wet and Wild (een fantastisch superzwembad), Cypress Gardens (een grote botanische tuin aan een meer) en Circus World (een gigantische kermis). Het is duidelijk : in Orlando staan plezier en amusement op de eerste plaats. ï¿½

Zondag 21 mei � rijden we zuidwaarts, op aanraden van een van de kelners, naar Hunters Creek ; het is een mooie baan, daar ligt het niet aan, maar het golfen gaat waardeloos, Geert scoort 55 op de eerste 9, par 36, daarna gaat het beter en ik, ach laat maar ; ligt het dan aan het weer ? We spelen van 10u30 tot 2 uur en het is bloedheet en erg vochtig, maar in een buggy heb je �n lekker windje. De winkel hebben we aardig leeg geplunderd : op de foto zie je mijn nieuwe schoenen �n mijn nieuwe handschoen, het mocht niet baten.

Na het golfen willen we de John F. Kennedy Space Center gaan bekijken, maar het blijkt veel verder te zijn dan we dachten, en na vele malen verkeerd rijden, blijkt het net gesloten te zijn, de laatste bus zien we nog weg rijden ; gelukkig is er buiten nog veel te bekijken. Een ijsje en Cola op een bankje maken veel goed.

Maandag 22 mei � zitten we de hele dag in Epcot Center, Future World en Tomorrowland tot �s avonds laat. Fantastisch, ongelofelijk boeiend, puur Amerikaans, en ��n dag is veel te kort.

Ik citeer uit de National Geographic aug. 1982, (dus 7 jaar geleden) :
   � Epcot Center :
   Op de bol, zetten arbeiders aluminiumpanelen vast op het skelet van Spaceship Earth, De 180 voet hoge  geosphere dat het belangrijkste onderdeel vormt van Walt Disney�s 800 miljoen dollar Epcot Center (Experimental Prototype Community of Tomorrow) [Experimentele Prototype Gemeenschap van Morgen] dicht bij Orlando. Het zal laat dit jaar openen. [1982] De bezoekers zullen per spoor, in die bol spiraalsgewijze omhoog rijden langs tentoongestelde voorwerpen die de prestaties in communicatie onder de aandacht brengen. De reis wordt be�indigt met �n werveling door het planetarium hoog in de bol. Epcot zal ook het voedsel, de koopwaar, en de culturen van vele landen demonstreren. Met zijn mede attractie, het Magic Kingdom, zou Epcot 20 miljoen bezoekers moeten aantrekken per jaar.
   Oorspronkelijk hoofdzakelijk landbouwgrond, heeft de midden sectie van Florida een enorme stedelijke groei doorgemaakt, sinds de Walt Disney Productie een stuk land kocht, tweemaal de grootte van Manhattan en een fantasieland cre�erde dat 140 miljoen mensen sinds zijn opening in 1971 heeft gelokt. Andere multimillioen dollar attracties volgden ; vandaag telt het gebied rond Orlando voor zowat 60 percent van alle kapitaalinvesteringen in de staat. ï¿½

Ik citeer uit een folder : (zoveel kan ik niet navertellen.)
   Epcot Center :
   Het heeft twintig jaar geduurd om Walt Disney World�s Epcort Center te realiseren. Het is helemaal geen stad, maar eerder een onderwijsthemapark propvol met aantrekkelijkheden die informeren en onderhouden. U zult geen minuut vergeten dat Disney � imagineers ï¿½  hier aan het werk zijn. Een sophisticated serie van speciale effecten en geautomatiseerde computersnufjes, met inbegrip van audioanimatronics (driedimensionale geanimeerde figuren), de werkzaamheden op twee verschillende themagebieden doet opleven : De toekomstige Wereld en Showcase van de Wereld. Wat meer is, de meest prestigieuze bedrijven van Amerika doen mee met dit project. Onder anderen General Motors, Exxon en Kodak dienen als adviseurs en sponsors.
   Gesitueerd 2 � mijl van het Magic Kingdom, Epcot wordt toegankelijk via een monoraillijn.
   � Tomorrowland :
   De blik van het Magic Kingdom richt zich op dingen-die-gaan-gebeuren in Tomorrowland, zesde en laatste � land ï¿½ van het Koninkrijk. Zie en voel wat het zou betekenen om deel te nemen aan een missie naar Mars, of om een StarJet in de ruimte te besturen. De indrukwekkende witte staalmassa, zichtbaar door het hele Koninkrijk, is de Ruimte Berg, (Space mountain). Binnenin zijn vertoningen van RCA ruimte technologie, en een angstaanjagende achtbaanrit die een race door de ruimte simuleert. Wees er zeker van om aan de sinistere waarschuwingsseinen aandacht te besteden, probeer de rit niet als u een zwak hart of een gevoelige maag heeft. Het racen door de ruimte is een � bashing, bonejangling ï¿½ ervaring eerder dan een zachte glijdende beweging. Vind in plaats daarvan, uw weg naar de WEDWAY de Verhuizer van Mensen, een revolutionair systeem van vervoer. De kleine auto's van de WEDWAY drijven op een kussen van elektromagnetische kracht, zonder een buil of een kneuzing.
   Verscheidene attracties in Tomorrowland zijn kosteloos open voor iedereen, gesponsord door grote bedrijven. De shows zijn de doorgebrachte tijd de moeite waard.
   Alvorens het Magic Kingdom te verlaten, waarom niet een laatste blik werpen door aan boord van de Spoorweg van de Walt Disney Wereld te stappen. Het cirkelspoor omringt de volledige 100 acres van het Magic Kingdom, maar de reis neemt minder dan een kwartier in beslag. De vier stoomlocomotieven die de open wagonnetjes vervoeren zijn het echte ding. Gebouwd door Baldwin van Philadelphia in de jaren '20 werden zij ontdekt, nog hard aan het werk, in het wild van het Schiereiland Yucatan in Mexico, in 1960. Na volledige restauratie, begonnen zij met hun nieuw leven in het Magic Kingdom.

   Future World :
   Na het succes van het Magic Kingdom en zijn vele landen, verovert de organisatie van Disney nieuwe terreinen bij de Future World � de koninkrijken van communicatie, vervoer, landbouw, energie en creativiteit. Reis terug in de tijd in de duizelingwekkend Spaceship Earth die de ontwikkeling van communicatie afschildert. Na het spiraalsgewijs bewegen hoog in de geodetische koepel die Epcot symboliseert, wordt u naar beneden geschoten naar het Grondstation, het centrum van de bezoekerinformatie. Recht vooruit liggen de tweelinggebouwen van Communicore, waar de tentoongestelde voorwerpen over het Communicatie thema uitweiden. Hoor het laatste recente regionale en internationale nieuws bij het Elektronische Forum en neem deel aan de Epcot opiniepeiling, Let op het � Overzicht van de Astuter Computer ï¿½, een blik achter de sc�nes bij de rol van computers in de verrichting van Disney World. Of leer over experimentele Communicatie systemen in Futurecom.
   Gegroepeerd rond Communicore worden de verdere attracties van Future World. Mis het Exxon Gesponsorde Heelal van Energie show niet, voorgesteld in een uniek reizend theater ; de zetels bewegen, aangedreven door zonnecellen op het dak van het gebouw. Een spectaculaire film (over energiebronnen, natuurlijk) wordt gevolgd door een reis door reeksen stadia die de vorming van fossiele brandstoffen dramatiseren, volledig met audioanimatronics dinosaurussen. The General Electric Corporation stelt Horizonnen voor, een reis in de toekomst. De bestemmingen omvatten een landbouwbedrijf waar de robots gewassen oogsten en een kolonie in de ruimte waar de mensen zero zwaartekracht honkbal spelen.
   World of Motion : (General Motors)
   brengt de geschiedenis van vervoer tot leven in een reeks vignetten dat het hiaat van de holmens era en de stad van morgen overspant. Zelfs de baby�s genieten van de ups and downs van deze rit, een schouwspel dat de grillige recreatie van de Leonardo da Vinci�s studio vertoont en de � eerste verkeersjam van de wereld ï¿½. Op zicht in Transcenter is een verzameling van de recentste modellen van GM. ï¿½

PS *Als de menigten hier u overweldigen, kom na 3 p.m. terug. of zo.
Maar ja, je kunt niet alles na 3 p.m. zien en het valt erg mee.
Goed, van Magic Kingdom hebben we alleen Tomorrowland gezien, dat enorm spannend is, daar word ik echt ruimteziek als we naar Mars vliegen, of door de ruimte schieten. (zie beschrijving hierboven) en verder het hele Epcot Center met z�n Future World, dat is eigenlijk teveel voor ��n dag.
Epcot Center is nu allang klaar, en we pakken het treintje, met echte stations en perrons, dat af en aan rijdt van de vele parkeerterreinen naar de enorme ingang van Future Land. Gewapend met plattegrond en drinken, gaan we eerst op een bank zitten. Hier heeft de monorail ook een station : hij draait om Spaceship Earth heen en vertrekt naar de Magic Kingdom om daar overheen te cirkelen.
Het is nog heel vroeg en voor de ingang van Spaceship Earth staat een enorme rij wachtende vooruit te schuifelen, keurig in door hekken bepaalde slingerende paden ; ��rst buiten, dan overdekt en na een kwartier weer buiten aan de andere kant. Zo nader je rustig in een half uur de toegangspoort.
Als eerste treden we het 60 meter hoge � Spaceship ï¿½ binnen ; ingestapt in een soort trein rijden we langs de menselijke communicatie, vanaf de oermens tot in de verre toekomst ; alles in showcases uitgebeeld. Steeds hoger rijdend bereiken we het planetarium. en nog hoger wanen we ons in de ruimte en kijken  naar onze aarde diep onder ons. Heel erg indrukwekkend.

Weer naar buiten gestapt lopen we naar rechts, naar � The Living Seas ï¿½ : met z�n 23 miljoen liters zeewater, is het het grootste aquarium ter wereld, het bevat 80 soorten tropische vissen, o.a. haaien, dolfijnen enz. We gaan met een hydrolator naar de bodem van de zee, en zien prachtige koraalriffen, zittend in het � Coral Reef Restaurant ï¿½ onder water, echt waar.

Naast � The Living Seas ï¿½, bevindt zich � The Land ï¿½,. Op een enorm scherm krijgen we eerst een indrukwekkende 3-dimentionale film (zelfs een stukje Nederland) te zien ; daarna pakken we de � Living land boat ride ï¿½ voor een cruise langs �n regenwoud, de Afrikaanse woestijn, de Amerikaanse vlaktes en een boerderij uit lang vervlogen tijden ; alles is groots opgezet en ziet er echt uit. Ook krijgen we de belangrijkste gewassen van de wereld te zien. 

Daarna bespreken we pas de � Harvest Tour. ï¿½, 45 minuten lang krijgen we een boeiende rondleiding door een student biologie : er schijnt ergens in Amerika een woestijn te zijn die hetzelfde zand heeft als op de maan ! De plantjes doen het er niet zo goed in, maar ze willen ze bij een volgende vlucht naar de maan meenemen. Daarom kweken ze zoveel mogelijke plantjes op �n zo klein mogelijk oppervlakte en dus zonder aarde van onze wereld !
Na � The Land ï¿½, zwerven we wat rond, bespreken het avondeten in � Frankrijk ï¿½, steken het grote plein weer over en besluiten � Horizons ï¿½ in te duiken.
Ik citeer uit �n folder :

   � Horizons :
   Uw voertuig neemt u mee op een ongelooflijke reis door de levensstijlen van de 21ste eeuw. Met een sterke luchtstroom vliegt u weg van Futureport, om de wonderen te aanschouwen, bedacht door zieners uit het verleden, de kanonskogelvlucht van Jules Verne's naar de maan, bijvoorbeeld. Door de wonderen van micro- en macrofotografie ontvouwen zich nooit-eerder-geziene beelden van de huidige wereld op het grootste filmscherm ter wereld.
   Dan gaat u vier toekomstige habitat verkennen, de stedelijke omgeving van de toekomst, een robotica bemand woestijnlandbouwbedrijf, een werkende oceaankolonie en een ruimtestad, waar de astero�de mijnbouw en de zero zwaartekracht kristallen fabricage feiten van het dagelijkse leven zijn. De rest van het avontuur is aan u ! U en uw medepassagiers controleren welke toekomstig milieu zal worden onderzocht, aangezien u uw eigen � nieuwe Horizon ï¿½ kiest voor de finale. ï¿½

pffff, ik krijg bijna ruimtevrees ; ik durf nauwelijks over de rand van ons wagentje te kijken, als wij met een waanzinnige snelheid door de ruimte heen schieten, helemaal rondom ons.
Tegen 5 uur lopen we langs � Odyssey Restaurant ï¿½, he ja, we zijn toe aan wat te drinken. Na een lekkere kop koffie lopen we naar � The World of Motion ï¿½.

Ik citeer uit �n folder :
   � World of Motion :
   Neem een � rib-tickling ï¿½ rit door de evolutie van het vervoer en zie waarom het juist � fijn is om vrij te zijn. ï¿½ Het is ook opwindend. Ontdek hoe de vooruitgang van de mensheid direct betrekking heeft gehad op wereldwijde innovaties in mobiliteit, en bekijk hoe het vervoer van morgen het gezicht van onze steden zal veranderen. Gesponsord door ��n van Epcot Center�s grootste Audio-Animatronics bedrijven, is de Wereld van Motie inderdaad een bewegende ervaring. ï¿½
Daar stappen we weer in een perfect lopende trein, langs � het transport door de eeuwen heen ï¿½.

Aan het einde van de middag wandelen we van de � World of Motion ï¿½ via een leuk bruggetje naar het grote meer, waar de � World Showcase ï¿½, omheen gegroepeerd is. Al wachtende, genieten we met de jeugd mee van een groep Disney figuren, o.a. Mickey Mouse en Donald Duck. Gelukkig komt er gauw een boot, zodat we kunnen oversteken, en lopen langs vele landen ; het ziet er enig uit, elk land heeft zijn eigen typische kleine stadjes. Japan met zijn pagode te midden van Bonsaiboompjes en vijvers met enorme Koi karpers. Of Marokko met zijn Minaretten en leuke pleinen vol moza�eken.

En dan duiken we, letterlijk, Frankrijk in, werkelijk, je waant je in Parijs met musette muziek uit de ramen van de 1^ste verdieping. Onze magen beginnen te protesteren, gelukkig hebben we een tafel gereserveerd bij het Bistro de Paris. Beroemde koks zwaaien de scepter over het restaurant, en alle kelners komen uit Frankrijk en spreken slecht Engels ; het is een stage voor ze van 1 jaar. Ha, lekker Frans spreken en het eten is verrukkelijk. Na afloop �n echte espresso in Au petit caf�, buiten onder een plataan en op smeedijzeren stoeltjes.

Vlakbij � Frankrijk ï¿½ pakken we �n bus naar de uitgang en het treintje naar onze auto. Het is al aardig laat en we verlangen naar ons bed, na die wel bestede dag. maar ons hoofd tolt �n beetje van alle indrukken.

Dinsdag 23 mei � verlaten we, na 3 nachten, alweer Orlando, rijden naar Daytona Beach pal naar het noorden ; het is heerlijk warm en vochtig zo rond 31 � 33gr. C [mijn pakkie aan], maar gelukkig voor Geert hebben we een goede airco ; we komen langs de buitenwijken, die overal hetzelfde zijn, zien heel creatieve reclames en kopen lekker fruit op een leuk marktje.
Ik citeer uit �n boekje :
   � Zowat 60 mijl ten noorden van Cape Canaveral ligt het � beroemdste Strand van de Wereld ï¿½, zoals Daytona bekend staat. Dit is ��n van de populairste plaatsen bij vakantiegangers vanuit het noorden. Het geeft �n wanhopig en versleten aanblik. Hotels en motels met rode neon lichten, bieden tegen elkaar op met lagere prijzen. Daytona is een koopjesstad. Er zijn restaurants die u een Coke voor 10 centen en een hamburger in een broodje voor een quarter aanbieden. Maar de Coke is half water en de hamburger laat veel te wensen over. Het is een motorrijderstad, met leer en chroom, de Hell's Angels scheuren door de straten. De beste eigenschap van Daytona is zijn 23 mijl lang zandstrand, dat ook als weg dient. (Om de zoveel weken wordt een geparkeerde auto door het hoge getijde gepakt.) Vlakbij bevindt zich de inham waar Ponce de Le�n, de ontdekker van Florida, aan wal kwam. ï¿½

   Op 4 Juli elk jaar, wordt de 400 mijl antieke autorace gehouden bij Daytona International Speedway. ï¿½
We slenteren wat op het strand, dat nog niet erg vol is ; drinken wat op een leuk terras, maar trekken toch snel verder naar St. Augustine. Het is een mooie tocht, helemaal langs de kust,

en bij Ocean Fishing Pier in St. Augustine, stappen we uit en lopen op de pier ; daar maken we een praatje met vissers. Eentje heeft net weer een haai gevangen van 25 � 30 cm [en al zo�n gemene kop] en vertelt, terwijl hij het gelijk fileert, dat als je in een restaurant � the catch of the day fish ï¿½ bestelt, jij de meeste tijd haai eet, en het best goed smaakt ook nog, als ze maar heel klein zijn.
Weer in de auto gestapt, rijden we naar St. Augustine om het te gaan bekijken. De auto staat bij de ingang van Zorayda Castle en ge�ntrigeerd gaan we die eerst bekijken. Het Alhambra in het klein ?

Ik citeer uit �n folder :
   � Welkom bij  Kasteel Zorayda, Amerika�s replica van het beroemde Alhambra, Spanje�s beroemdste Moors paleis. Het Alhambra werd gebouwd door Moren in de twaalfde eeuw aan de zuidkust van Spanje, in oud Granada. De Moren hadden Spanje veroverd en er zes eeuwen over geheerst. Zij werden definitief verdreven in 1492 en het was daar in Alhambra, die ook als vesting diende, dat zij tot het laatste stand hielden.
   Franklin Smith, miljonair uit Boston, had door Spanje gereisd en was zo overweldigd door de pracht van Alhambra, dat hij besloot een nauwkeurige replica van ��n vleugel van het kasteel te bouwen. Daarna, in 1883, werd het Kasteel Zorayda gebouwd, maar slechts ��n tiende van de originele grootte.
   De meeste materialen in dit gebouw werden overgebracht vanuit Spanje. De donkere tegels op de vloer kwamen uit Valencia, Spanje. De muren en de bogen zijn gedupliceerd van de gevallen hoven van Alhambra. Er zijn veertig vensters in het kasteel en allen zijn verschillend in grootte, vorm en kleur.
   Abraham S. Mussallem, een Egyptische consul en collector, kocht In 1913 het gebouw om zijn zeldzame collectie van over de hele wereld te huisvesten. Het kasteel werd eerst geopend als gokcasino in de vroege jaren '20. Later, in 1936, werd het opengesteld voor het publiek als toeristenattractie. Het interieur van het Kasteel werd onlangs gebruikt bij het maken van de film � Illegally Yours ï¿½. ï¿½
Het is ongelofelijk wat ze hier gepresteerd hebben en als we de gids vertellen dat we de echte gezien hebben, raakt ze overenthousiast en vraagt ons honderd uit. [Geert gefilmd, ik geen foto�s]

Weer naar buiten gelopen, stappen we in het � Sightseeing train ï¿½. Allemachtig wat zit dat rot, v��l te krap, keiharde en kaarsrechte bankjes en heeft het wel rubberen wielen ? In elk geval geen vering, maar het stadje is beeldig.

Ik citeer uit �n boekje :
   � Zowat 18 mijlen ten noorden van Marineland, is St. Augustine de oudste stad in de Verenigde Staten (1565). De Spaanse architectuur, de mooie kerken en een duidelijk koloniale atmosfeer maken een verschil met Florida�s � Werelden ï¿½,� Wildernissen ï¿½ en � aquaria. ï¿½ Het interessantst gebouw is Castillo de San Marcos, een Spaanse vesting die in 1695 werd voltooid. De versterkte muren zijn op sommige plaatsen tot 12 voet dik. De voorwerpen uit die tijd, die met het fort verbonden zijn, worden dagelijks tentoongesteld. Een sightseeing trein zal u meenemen op een algemene toer door de historische oude stad, en dan kunt u later terugkomen om de aantrekkelijkste gebouwen nog eens te bekijken, zoals het Oudste Huis of het Oudste Opslag Museum. Deze draai-van-de-eeuw emperium is vol met duizenden fascinerende en authentieke spullen uit die periode, veel van hen toevallig ontdekt in een pakhuiszolder. U kunt oude dichtgeknoopte schoenen en kantkorsetten, speelgoed, poppen, kruidenierswinkels, geneesmiddelen, bonnetten, fietsen, hoeden, kanonnen en vele andere dingen zien. Potter's Wax Museum verstrekt ononderbroken lezingen, die door een enorme verzameling aan historische figuren in tableaus leiden. Het Lightner museum heeft een interessante verzameling Victoriaanse en 19de eeuwse muziekinstrumenten.
   Op zomeravonden wordt in het St. Augustine amfitheater, het oprichten van de stad weer voorgesteld als openlucht spektakel in het Kruis en het Zwaard. ï¿½

Wat zijn Amerikanen trots op hun oud verleden ; maar bij St Augustine hebben ze echt gelijk, het is vol mooie oude gebouwen en tevreden gaan we aan het water genieten van een ijsje.
Maar we moeten verder, we gaan naar Georgia. Na een prachtige rit, helemaal langs de kust, gaan we met een pont de John�s rivier oversteken. Het duurt w�l �rg lang voor het pontje eindelijk aan onze kant verschijnt, maar de overtocht is de moeite waard.

Daarna wordt het steeds vlakker en verlaten, tot we vlak voor Fernandina Beach naar �t westen rijden om de Interstate 95 op te zoeken. Het wordt langzaam avond, en we hebben nog geen slaapplaats gezocht. Verder rijdend komen we tegen 6 uur in Georgia aan.

BYE BYE FLORIDA � HELLO GEORGIA.

N.B. is het volgende een beetje teveel van het goede : dan sla je het gewoon over !

Ik citeer uit een folder :
   � Georgia is een gebied met sterke contrasten en een grote verscheidenheid. De feiten en de fantasie, het verleden en de tegenwoordige tijd co-existeren hier met �n geniaal gemak. Scarlett O'Hara, Oom Remus en Pogo, alle inwoners van Georgia, bewonen de zalen van fantasie ; Jim Bowie, John C. Fremont en Martin Luther King, Jr., ook uit Georgia, blijven stilstaan in het rijk van historische feiten. Terwijl kosmopolitisch Atlanta het huidige culturele, economische en de regering vertegenwoordigt, zijn de 18de eeuwgebouwen van de Savanne en de romantische Old-South atmosfeer het bewijs dat Georgia het beste uit haar verleden levend houdt. ï¿½
   De geschiedenis is boeiend, maar misschien toch iets te uitgebreid :
   � GESHIEDENIS :
   Hernando de Soto's 1540 expeditie was de eerste Europese vijandelijke inval in het deel van Cherokees� en Creeks� land dat Georgia zou worden. Tegen 1566 had Spanje Franciscaner missies gesticht op St. Simons, Jekyll Islands en het aangrenzende vasteland. Britse kolonisten uit het noorden gluurden naar de Spaanse nederzettingen in Florida en Georgia, beslisten dat een bolwerk tegen mogelijke aantasting vereist werd, en James Oglethorpe een handvest voor een kolonie bij Savanne verleende. Hij was van plan de kolonie een semi-utopian toevluchtsoord voor schuldenaars en deserteurs te zijn, op wie Groot-Brittanni� minachtend neerkeek.
   Tijdens het decennium dat Oglethorpe met zijn groep Engelse, Schotse, Zwitserse en Duitse Protestanten en Portugese Joden daar verbleef, diende hij het verdedigingsdoel goed. Een territoriaal- en handelsgeschil met Spanje culmineerde in de Oorlog van Jenkins' Ear (1739-43) ; de overwinning van Oglethorpe bij de Slag van Bloedig Moeras in 1742 was het keerpunt van de oorlog. Utopie, echter, werd niet zo gemakkelijk gewonnen. Vernietigde industrie�n, en de strikte sancties tegen de slaaf- en rumhandel werden verruimd uit noodzaak. Oglethorpe en zijn beheerders gaven hun handvest in 1745 over, zodat Georgia een Koninklijke provincie werd.
   De nieuwe rijkdom veranderde het karakter van de kolonie door emigranten aan te trekken uit Massachusetts, Virginia en de Carolinas. Zij vestigden zich � upcountry ï¿½ in Piemonte en in de St. John Parochie aan de kust, waar hun individualisme de kern van radicale gedachten werd, toen de Revolutie begon. Te welvarend om welke grieven dan ook over zichzelf te hebben, werd Georgia opgezweept in twee bitter tegengestelde kampen. Hoewel de Savanne en Augusta door Loyalisten werden heroverd, draaide de wrede guerrillatactiek in het noorden uiteindelijk het tij. De delegatie van Georgia verklaarde eenstemmig de onafhankelijkheid, maar partij bitterheid verdween niet tot verscheidene jaren nadat een staatsgrondwet ontworpen werd. Een essenti�le polariteit bestond tussen de slaaf-eigenaars aan de kust en Piemonte en de niet-slaaf-eigenaars en de mannen aan de grens. In 1807 hadden de pro-slaven � upcountry ï¿½ het kapitaal in Milledgeville veilig gesteld, maar de controverse steeg met het Compromis van Missouri en de toelating van Kansas bij de Unie. In Januari 1861, na de verkiezing van Abraham Lincoln, trok Georgia zich terug.
   De Burgeroorlog in Georgia begon en �indigde in Savanne. Toen de vrijwilligers van Georgia de Federale verdedigingswerken van Fort Pulaski bij Savanne grepen, een paar maanden v��r de afscheiding, was de staat rijk en zelfverzekerd. Drie bloedige jaren later, toen Gen. William T. Sherman daar stopte na zijn mars naar de zee, waren vier vijfden van de rijkdom van Georgia en het grootste deel van zijn jonge mensen verdwenen.
   In tegenstelling met de gevolgen op andere gebieden, was de wederopbouw in Georgia vrij gematigd. Hoewel de vertegenwoordigers van de staat opnieuw het Congres intraden in 1871, werd een huisregel grondwet tegengehouden tot de Federale militaire interventie niet meer waarschijnlijk was. De scheiding bleef een controlerende factor tot het Opperste Hof zijn besluit over de schooldesegregatie in 1954 overhandigde.
   E�n van de grootste leiders van de burgerrechtenbeweging, Rev. Martin Luther King, Jr., kwam uit Atlanta. Zijn droom werd de norm die in de voortdurende strijd voor gelijke rechten wordt gedragen.  ï¿½

Vlak voor Brunswick gaan we op de Ocean Highway via 2 bruggen naar St. Simon Island ; wat een boeiend uitzicht over de zee. Na heel veel moeite en vragen vinden we de Frederica Road en stoppen bij de prachtige Sea Palms ; in het boek van de AAA hebben we gelezen over korting voor leden, maar neen, daar hebben zij nog nooit van gehoord ; ze hebben zeker nog kamers, vanaf $ 132,00 p.p., zonder ontbijt en de greenfees ? neen daar weten ze niets van. � There�s something for everyone at Sea Palms ï¿½ maar niet voor ons. Kortom, wegwezen. Jammer.
Tegen 7 uur gaan we weer op pad, op zoek naar de Ocean Blvd en Seagate Inn ; ze hebben plaats, en we gaan gelijk op stap om een leuk restaurant te vinden, want we hebben een gezonde honger. We krijgen, eindelijk garnalen puur, zonder poespas, gaan nog wat wandelen en vroeg naar bed.

Woensdag 24 mei � gaan we op zoek naar een ontbijt, langs allerlei zomerhuisjes ; dit is echt een badplaats, maar nog niet vol in mei. We vinden een enig plaatselijk caf�, waar we lang blijven kletsen, zelfs over politiek, met schilderachtige figuren onder het genot van �n Amerikaans ontbijt : sloten koffie, eieren met griesmeel ( ?), getoast bruin brood en vruchten. Het weer is niet geweldig, zodat we om 10 uur besluiten verder te trekken naar het noorden tot Newport, waar we de door de AAA aangeraden scenisch Highway 121 nemen ; hopelijk kunnen we overnachten in een Cabin in het Magnollia Springs State Park in Millen. Het is inderdaad de moeite waard ; prachtige vergezichten over heuvels, dan weer door bossen en langs riviertjes. Veel interessanter dan de kustweg, waar je tussen hoge heggen rijdt en dus niets ziet. In Magnollia Springs State Park aangekomen, blijkt alles gesloten, zelfs geen beheerder ; we vinden wel een folder waaruit blijkt dat het op 1 juni open gaat. Gelukkig is het aquarium wel open en erg boeiend, maar daar kunnen we niet slapen.

Na een fijne wandeling door die stille bossen, af en toe verstoord door een hele schoolklas, rijden we verder noordwaarts langs een motel, Magnolia Springs, h�, remmen, keren, ze hebben plaats ; daar brengen we 2 heerlijke stille nachten door. �s Middags blijf ik met een goed boek bij het zwembad zitten, terwijl Geert er vlakbij gaat golfen op een leuke 9-holes baan ; daarna komt hij weer bij mij zitten, we zwemmen wat en eten in een vreselijke tent ; wat zijn er toch veel dikke mensen.

Donderdag 25 mei � is het golfen en zwemmen geblazen. Tussen de middag nemen we wat sandwiches in het zeer primitieve clubhuis, en �s avonds vinden we een gezellig en leuk restaurant, nou ja, leuk : geen alcohol in dit mormonen dorp ; zelfs de winkels verkopen geen alcohol, en dat hebben we meer gezien in Georgia ! De garnalen zijn helaas verpest door een enorme laag gefrituurde meelpap, die we er helemaal afpellen ; ze zullen wel gedacht hebben, ons bord lijkt nog voller als we klaar zijn. Ook hier kun je alles vanuit je auto doen, zelfs de bank heeft een apart loket hiervoor.

Vrijdag 26 mei � vertrekken we om 7.30 u voor de laatste ruk van 400 km.
Nog steeds op die mooie weg en met prachtig, warm weer, komen we langs Augusta : d� beroemde golfbaan, waar we zelfs niet mogen kijken ; ach, we rijden toch door het nietszeggend stadje en verder naar �t westen, langs Madison.
Ik citeer uit een folder :
   � Madison :
   Opgenomen in 1809, werd Madison beschouwd als ��n van de schilderachtigste steden op de stagecoach route van Charleston naar New Orleans. Dat zijn ante bellum huizen vrijwel intact blijven is grotendeels toe te schrijven aan de inspanningen van U.S. Senator Joshua Hill. Toen Gen. Sherman�s Union forces Madison naderden in November 1864, werkten Hill en twee andere mannen om de stad de toorts van de generaal te sparen. Slechts het treindepot, een katoenbedrijf en een doekfabriek werden verbrand.
   Vandaag wordt Madison gekenmerkt door zijn goedbewaarde ante bellum gebouwen. Morgan County Courthouse in het centrum van de stad is een mengsel van formele en landschappelijke architecturale stijlen. Veel van de historische huizen zijn open tijdens de jaarlijkse tours van Madison in Mei en December. ï¿½

In Madison heerst ineens weer de sfeer van oude plantages, die we gemist hebben in het moderne Amerika. Ze zijn overigens enorm trots op hun verleden en doen er alles aan om het te behouden. We stappen zo�n oud plantagehuis binnen, waar nu een winkel gevestigd is : het is heerlijk neuzen tussen al dat klein antiek. Een kamer is helemaal vol met oude kerstversieringen. Trouwens overal in Amerika heb je winkels met uitsluitend kerstartikelen, waar leven ze van ?
Tegen lunchtijd arriveren we in de buurt van Atlanta.

Ik citeer uit een folder :
   � Atlanta :
   Atlanta, de hoofdstad van de staat Georgia is het commerci�le en transportcentrum van het zuiden van Amerika. Wereldstad Atlanta met een bevolking van twee miljoen zielen is een vriendelijke, internationale stad. Lang de commerci�le leider van het � oude zuiden ï¿½ en door recente ontwikkelingen enorm uitgebreid.
   Hartfield Internationaal Vliegveld ligt op 30 minuten rijden vanaf het centrum. Het is 's werelds grootste terminalcomplex en het tweede drukste vliegveld in de wereld na Chicago's O'Hare. Van hieruit zijn 140 steden in de VS en daarbuiten verbonden. ï¿½

Door het AAA Tourbook vinden we het ideale Knights Inn ; Geert boekt een kamer aan de straatkant, en terwijl hij de koffers al uitpakt loop ik naar de receptie en vraag een kamer aan het zwembad, � no problem, same price ï¿½, alleen, Geert is eerst ietwat boos. Ik duik gelijk het zwembad in, Geert komt er wat aarzelend achteraan, heerlijk water, Atlanta heeft een zonnig warm klimaat, het is nu rond 28 gr.
Dan gaan we op zoek naar Stone Mountain Park, we willen de enorme beelden zien, gegrift in graniet.

world�s largest carving

Ik citeer uit een folder :
   � GEORGIA'S STONE MOUNTAIN :
   Het park is waar de figuren van Robert E. Lee, Stonewall Jackson, en Jefferson Davis zijn gesneden uit het grootste granietblok ter wereld.
   Er zijn stoeltjesliften, een spoorweg, het automuseum, een rivierboot, de spelboerderij, het golfen, het tennissen, de carillon en de Stone Mountain Inn. Stone Mountain kan het beste als � berg van de pret ï¿½ worden beschreven ! ï¿½

We bereiken het via het hek in het westen : ongelofelijk indrukwekkend. Na wat ori�nteren, rondrijden, parkeren we vlak bij die enorme beelden en belanden in de zoveelste cafetaria waar ik mijn 100^ste ( ?) Cola bestel en wat laffe happen.  Aldus gesterkt stappen we weer in de bloedhete auto, op zoek naar de golfbaan ; via een brug belanden we bij de oostuitgang, daarna via een onmogelijk (en dus verkeerd) weggetje, zitten we ineens op de golfbaan ! Oeps snel keren en na eindeloos zoeken, vinden we gelukkig de enorme parkeerplaats, clubhuis en gezellige bar. Geert kan �n kwartier later al starten, samen met een Amerikaan. Ik blijf met mijn spannend boek achter op een leuk terrasje, met uitzicht op de baan ; het vers geperste sinaasappelsap is goedkoper dan Cola. Wat mij in al die weken is opgevallen : ik wil geen ijs en krijg, voor dezelfde prijs, mijn glas helemaal gevuld met Cola ?
Eindelijk vind ik een goede � opzet ï¿½ zonnebril in de golfshop. Ook wandel ik naar de � beach ï¿½, waar ik heerlijk onder een boom ga zitten.

Tegen half acht terug in het motel, ga ik nog even naar het zwembad ; het bij de balie aangeraden restaurant blijkt tot 8 uur te serveren, gelukkig, want het lijkt ons afschuwelijk. We belanden bij een Chinees, die o.a. zalige garnalen heeft, in een oergezellige ruimte. De jenever is op, heeft precies tot Magnolia Spings geduurd.
P.S. het lukt me aardig met chopsticks.

Zaterdag 27 mei � laatst Amerikaans ontbijt in een cafetaria-achtig pannenkoekentent, waar je eindeloos op je beurt moet wachten tot er een tafel vrij komt. Het eten is goed.
Na het uitchecken rijden we naar Atlanta en komen vrij snel langs een gigantisch Cash & Carry Golf and Tennis Shop. Daar raken we een hele hoop tijd� en geld kwijt : nieuwe schoenen voor beide, nieuwe Big Bertha (golfstok) voor Geert, sokken voor mij, handschoen voor Geert en 2x 15 golfballen, alles � spotgoedkoop ï¿½. Voldaan rijden we verder naar het zuiden bij Ponce de L�on, dan langs mooie parken ; in het Lake Wood Park wandelen we �n tijdje voor het laatst rond, voor we naar het vliegveld gaan, de auto inleveren, en v��l te vroeg inchecken. Het wordt rondhangen in een vrij aardige bar, helaas met te koude airco, maar lekkere popcorn. Eindelijk [nou ja, liever niet eigenlijk] mogen we instappen voor de laatste lange vlucht, waar Geert heerlijk slaapt en ik lees.

Zondag 28 mei � stijgen we in Brussel voor de 12^de keer in 3 weken weer op, voor de laatste poot naar Schiphol, gelukkig maar 40 minuten vliegen, en wat heerlijk om Ir�ne weer te zien, en naar huis gebracht te worden.

 terug naar begin van pagina

je kunt me bereiken door op het envelopje te klikken Reacties lijken me erg leuk !