Bijgewerkt op 04-10-2011

Puerto Rico
Here I come.
(7 t/m 21 februari 2005)
Coqui
klik op "coqui"  om het geluid te horen

Sinds augustus woont Paul in San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico. Hoi, een goede vakantiebestemming, als moeder, voor de koudste maand van het jaar Weet je waar het ligt ? Ik moest het opzoeken, ten oosten van de Dominicaanse Republiek dus of Haiti, als dat jou meer zegt.
Helaas is het slechts via Amerika te bereiken, en ik boek met US Airways een vlucht via Philadelphia (daar bijna 5 uur wachten op aansluiting) De � Schipholtaxi ï¿½ haalt me keurig om 8 uur op maar we stijgen pas om 15:45 op, oeps, waarom niet op internet gekeken naar eventuele vertraging ? het weer in Philadelphia is de boosdoener, sneeuwstormen. Pluspunt ? Geen wachten in Philadelphia.

Precies op tijd, half twaalf 's avonds (voor mij dus half vijf de volgende ochtend) word ik begroet door mijn 2 zonen. Wij hebben dit jaar een goede verdeling gemaakt, vind ik. Emile, een lang weekend met Paul, dan Paul werken en Emile en ik op stap, dan Emile naar huis en Paul vrij t/m woensdag, bankholiday + vrije dag omdat hij jarig is, leuk h�. Inge is niet van de partij, zij studeert in San Diego, wel erg ver weg.

Klik op een miniatuur om de foto te zien
of houd je muis stil boven het plaatje voor de naam.

Het is al laat, maar we eten nog wat tapas onderweg naar San Juan, 'n drukke en gezellige stad, niet ver van het vliegveld, en dan komen we aan bij zijn luxe appartement met portier in � Condado ï¿½, 'n landtong eigenlijk naar Old San Juan.

Prachtig gelegen aan het water, met strandje aan de overkant van de weg. Dat maakt het gemis aan 'n eigen zwembad (Barbados.) bijna goed.

8/2 � Dinsdag rijden Emile en ik naar het oosten, langs de noordkust met z'n prachtige stranden, waar je ineens, tussen de grote stad en de mondaine oostkust, terechtkomt in de � Latin American World ï¿½.
We verlaten route 187 en gaan verder naar 't oosten tot Fajardo, waar we � gatecrasher ï¿½ worden bij Windham El Conquistador. J�, wat een complex ; gebouwd langs de steile rotsen, over 3 verdiepingen, met 'n eigen kabelbaan. Je kunt er alles doen, duiken en vissen tussen de dolfijnen, golfen, naar de fitness of casino gaan, (in Mei gaan we er 5 dagen heen met de hele familie.)

9/2 � Woensdag moet Paul bij de raffinaderij in Yabucoa (oude Indiaanse term : plaats van de Yuca boom) zijn, in het zuiden van het eiland en daar vandaan maken Emile en ik een boeiende tocht langs de Sierra de Cavey, met prachtige vergezichten over de heuvels. Overal zie je de � flame trees ï¿½ met hun fel rode bloemen, bananen, h�, ze groeien naar boven, en al onze dure kamerplanten.

We komen ook langs een kerkje in the middle of nowhere waar net een kerkdienst aan de gang is. Verderop vinden we een rommelig gezellig winkeltje, waar ze heerlijke broodjes voor ons smeren. Alle gebouwen zijn in felle kleuren geverfd, wat zo�n vrolijke indruk maakt, ook een schooltje aan de overkant.

Zigzaggend langs riviertjes en 'n meertje, bereiken we de zuidkust en stoppen bij 't � Caribe Playa Beach Resort & Restaurant ï¿½, 'n heel lange naam voor een heel klein hotelletje aan het strand. Heel leuk gelegen, iets om te onthouden.

's Avonds gaan we in Old San Juan eten bij het beroemde Agua Viva, (Latino Cuisine) waar je wel moet bespreken, maar slechts om op een wachtlijst te komen. We boffen, hoeven maar een half uur te wachten en gaan een biertje pakken op het gezellig pleintje Plaza Col�n, om daarna te genieten van o.a. oesters.

11-2 � Vrijdag weer langs de noordkust wat rond gereden en aan het strand gezeten. Helaas kun je daar nou net niet zwemmen, de golven zijn te sterk.

12/2 � Zaterdag is het einde van Emile�s vakantie. Paul en ik maken een tochtje door de � Cordillera Central ï¿½ dwz, we pakken 'n klein deel van de � Route Panoramica ï¿½. We vertrekken naar het westen op de 2 om via een vrij kleine weg, 142, naar het zuiden te gaan, door Corozal en Morovis. Daar vandaan zijn de wegen slechter, bochtig en niet goed aangegeven, maar de vergezichten zijn adembenemend. We vinden de R157, die ons brengt naar een prachtig meertje � Lago de Matrullas ï¿½. De � Flametrees ï¿½ zijn in volle bloei en Paul ontdekt 'n paar Hollandse koeien. Na Jayuya besluiten we om via Ciales en Manati weer naar huis te gaan.

13/2 � Zondag maak ik ongeveer hetzelfde tochtje langs de noordkust als met Emile, maar deze keer met Paul, eerst op de kleine 37, waar we toen werden opgehouden door een fiets wedstrijd. Heel aandoenlijk was een h��l klein meisje, nog met 2 steunwieltjes, dat nog moest starten toen alle anderen al weg waren, zou het haar gelukt zijn ?
Verder gaat het op de 187 langs de � Latin American World ï¿½ van de Boca de Congreros. Zo gezellig al die eettentjes en het verkeer heeft alle tijd. Overal zie je die glazen � warmhoud ï¿½ kasten, zou het heet genoeg en veilig zijn ? Hoe lang staan de vis of de pasteitjes erin ?

Vlak voor Lo�sa komen we bij het aangelegde houten fietspad, dat gedeeltelijk in de bossen of langs de weg kronkelt, � Recrenational trail ï¿½.
Halverwege heb je een groepje eettentjes, aan een prachtig meertje, dat zo ondiep is dat het alleen voor kano's geschikt is. We praten met een kano�r die vertelt dat er allemaal mangrove wortels groeien langs de oevers. Paul informeert prompt naar mogelijkheden om te zeilen.

14/2 � Maandag is Bank Holiday. We besluiten te gaan golfen al is het weer niet ideaal. We hebben de golfbaan van Hyatt Dorado uitgezocht. Tj� wat een luxe baan. De buggy's zijn uitgerust met GPS zodat je precies weet waar je bent, maar ook of je te langzaam speelt ; als Paul foto's maakt merken we dat we 2 minuten achter zijn op �t schema. Met gehuurde linkshandige stokken, want ja, dat ben ik, begint het uitstekend, tot we de eerste enorme bui over ons heen krijgen. Ach, eigenlijk best gezellig : schuilen in de buggy, met 2 paraplu�s tegen de wind en de regen, en het blijft warm.
W�l heel gek dat we vorig jaar in Barbados ook al de enige slechte dag hadden uitgekozen om te golfen.

klik op "coqui"  om het geluid te horen

's Avonds eten we bij een Japans restaurant, in de buurt van Toa Baja, buiten op het terras met het geluid van vele kleine kikkertjes, coqui's genoemd in Puerto Rico, om het geluid dat ze produceren. Het zijn kikkertjes van slechts 15 tot 80 mm in verschillende kleuren groen, bruin en gelig die geen membraan tussen hun tenen hebben, wat zou betekenen dat ze niet kunnen zwemmen. Ze komen als minuscule volwaardige kikkertjes uit het ei, op het land.
http://welcome.topuertorico.org/coqui

15/2 � Dinsdag is Paul jarig, Wist je dat je dan in Amerika een vrije dag krijgt ? Dat vind ik nou zo leuk. We blijven in San Juan en zwemmen aan � zijn ï¿½ strandje ; ook moet er natuurlijk af en toe boodschappen gedaan worden, daarvoor gaan we naar de enorme � Pueblo ï¿½, echt Amerikaans, maar wel erg handig met al zijn keuzes. Verder verkennen we computer-zaken en terwijl Paul bij het postkantoor is maak ik �n foto van een kliniek ; dit soort onooglijke gebouwtjes zie je overal, maar vooral voor Radiologie klinkt het vreemd in de oren. En natuurlijk wordt er 's avonds lekker gegeten, weer bij Agua Viva in Old San Juan.

16/2 � Woensdag heeft Paul gewoon ook vrij genomen bij Shell. We vertrekken weer naar het westen om het stuwmeer � Dos Bocas ï¿½ te bezich�tigen. Eigenlijk waren we van plan om naar Arecibo te gaan, maar vertrekken veel te laat, je moet daar v��r 15 uur aankomen. Dan maar het stuwmeer, dat ongelofelijk mooi is. En wat een rust, er is helemaal niemand. Zelfs niet in het cafeetje, en dat nu is weer wel jammer. Voldaan rijden we over de bergweg�getjes terug naar huis.

19/2 � Zaterdag vertrekken we tijdig om de grootste radio telescoop ter wereld te bekijken in Arecibo, met een schotel, 13 voetbal velden groot, waarmee ze o.a. naar buitenaardse wezens zoeken.

 http://www.naic.edu/public/descrip_eng.htm  

We zijn zo vroeg dat we nog tijd hebben om lekker ter plaatse te lunchen.

20-2 � Zondag is er altijd Salsa muziek op 'n pleintje in Old San Juan. We lopen gezellig door die oude straatjes, lunchen bij Ostra Cosa en kopen nog even een koffer voor mij, morgen vertrek ik alweer na 2 heerlijke weken.

In mei zijn we er weer, nu met de hele familie, dwz. Emile met Esther en de 2 jongens, Casper en Rutger ; verder Emile�s zuster Ir�ne met haar vriend Eric. Dat wordt een fantastische vakantie.

je kunt me bereiken door op het envelopje te klikken Reacties lijken me erg leuk !