Bijgewerkt op 28-09-2011

Schotland
2 héérlijke weken naar hét golfland.
(20 mei t/m 4 juni 1988)

Geert heeft een congres van « The British Institute of Radiology » in « the Scottish Exhibition & Conference Centre » in Glasgow, van 23 t/m 25 mei 1988. Kan jij een beter excuus bedenken om in Schotland te gaan golfen ?

Klik op een miniatuur om de foto te zien
of houd je muis stil boven het plaatje voor de naam.

Vrijdag 20 mei vertrekken we met een afgeladen Scorpio richting Rotterdam/Europoort, om 's nachts de oversteek te maken met « North Sea Ferries » naar Hull. We vinden de Terminal met gemak en zijn er dus véél te vroeg. Met 'n biertje in de hand genieten we van het mooie weer en het vooruitzicht op een leuke (golf) reis.

Om 7 uur ’s avonds kunnen we eindelijk instappen. Na vele omzwervingen in lange gangen en trappen, vinden we onze hut. Héél mooi ; ik ga beneden slapen, tenslotte beweeg ik meer dan Geert, ik moet er niet aan denken…

Ik wil nog even taxfree inkopen doen, wat een onzin ; ik sta dus in een lange rij. Als we er na het eten langs lopen is het zo wat leeg, en ik moest helemaal naar onze hut terug lopen om het weg te brengen.
Het eten is perfect. Wél in buffetvorm waar Geert een hekel aan heeft, « wat moet ik kiezen… » en ik maar dingen aanwijzen.

Zaterdag 21 mei – Na een goede nacht in heerlijke bedden (kooien ?) komen we in Hull aan. Op de gangen en de salons hebben vele mensen de nacht op stoelen doorgebracht. Het is even oppassen geblazen : links rijden in onze eigen auto, maar Geert heeft er gen moeite mee, al vind ik dat hij best wat meer rechts zou kunnen rijden.

Zaterdagmiddag komen we in Glasgow aan, na een prachtige tocht, via York, en Carlisle, waar we op weg naar Dumfries nog even langs het water rijden, met in de verte de Isle of Man, (nou ja, we weten dat het daar moet liggen maar zien het niet) en vinden, dankzij 'n goed plattegrondje van Esther, gemakkelijk ons eerste B&B, de Alamo Guest House in de Greystreet 46. (wat was het leuk, al die verschillende mensen die ons gastvrij in hun huis ontvingen.)
Het is een bakbeest van een huis, onze kamer is enorm groot, wél primitief, met slechts één lamp aan het plafond en een raam dat niet open kan, maar heerlijke bedden, dat wél. en zulke vriendelijke mensen.
Het ligt heel rustig aan een mooi park, waar ik ’n paar dagen later geboeid naar bowlingwedstrijden (heet het zo ?) ga kijken op een enorm, langwerpig terrein, met vele toeschouwers.  Ze spelen met langwerpige ballen.

Geert heeft van 23 tot en met 25 mei een Radiologen congres en ik vermaak me uitstekend, ook al omdat het weer prachtig is.
Aan het einde van de middag gaan we het oude centrum bekijken : Glasgow is behalve het commerciële hart ook de grootste stad van Schotland. In 1783 werd hier de Glasgow Chamber of commerce opgericht, een van de opmerkelijke staaltjes van victoriaanse pracht. Momenteel is dit de oudste kamer van koophandel in de Engels sprekende wereld. De kathedraal is een perfect voorbeeld van pre reformaties, gotische architectuur en de Burell Collection is van wereldformaat. Het Transport Museum heeft ondermeer de oudste, nog bruikbare fiets ter wereld.

We drinken gezellig op een terrasje, op het George Square, een biertje en vinden daar vlakbij een restaurant waar we nog buiten kunnen eten, heerlijk die lange avonden ; het is duidelijk langer licht dan bij ons en dan eind mei.

Zondag 22 mei – rijden we nogal vroeg naar het noorden, via de A80 en M9, langs Stirling, dan de A9 tot Auchterarder, vlak onder Perth ; Geert kan niet meer wachten, eindelijk de A823... en Gleneagles. De weg erheen voert ons door prachtige streken ; de brem en de wilde rododendrons, alles bloeit, de zon schijnt, wat wil je nog meer: golfen.

RADIOLOGIE ’88 GOLF COMPETITIE
Het golf-uitje zal bij de mooie Gleneagles banen zijn.
10.30-11.30 am –     Koffie met gebak – Dormy House
11.30-1.00 pm –      Afslaan op mogelijk 3 of 4 banen.
                              Met 10 3-ballen – 30 op elke baan.
3.30-5.30 pm –        High Tea (Scottish style) – Dormy House.
6.00-6.30 pm –        Terugkeer naar Glasgow (rit van 45 minuten).
18.30-11.00 pm –    Pre-Congress receptie gegeven door de Scottish Radiological Society.
Scottish Exhibition & Conference Centre.

We worden om 10:30 verwacht in het Dormy House voor koffie en gebak. Om 11:30 is het Tee-time : verdeeld over 3 of 4 banen zijn er 10 starttijden van 3 man per baan ; (rekensommetje: er deden dus 90 radiologen en aanverwanten mee of 120 ?)

Na een gezellige kennismaking met de ongelofelijk gastvrije Schotten, vertrekken we naar de Queen’s Course, waar Geert vandaag gaat spelen ; ik zwaai hem uit (daar let hij nauwelijks op, veel te spannend toch om hier te mogen spelen) en ga, het is prachtig weer, het hele complex bekijken, een enorm « bedrijf », neem een cup of tea en praat met andere vrouwen die ook niet golfen.

Bij de tiende tee, wacht ik hem op, en loop verder met zijn flight mee als zijn caddy, Het valt niet mee om caddy te zijn, zijn tas (wél op 'n karretje) is behoorlijk zwaar. Ach, heb ik ook wat gedaan.
Na een zeer geslaagde ronde [Geert won de « Senior Price »] is de geanimeerde High Tea (Scottish style) erg gezellig. We krijgen « onbekende » maar lekkere hapjes voorgezet. Golfers zijn net sportvissers : die ene slag was nog langer dan de vorige, en alles wordt opnieuw herbeleefd : « als ik iets meer naar rechts… ». Wij dames, wisselen onder anderen recepten uit. Later ontving ik thuis de recepten van de onuitspreekbare Schotse dissen.
PS. Ik golf ook. Héérlijke dag.

Terug in Glasgow gaan we even uitrusten, ons omkleden en ontmoeten weer iedereen bij de Pre-Congres Receptie. Weer een uitgebreide (lopend) buffet, en dat, vlak na de Scottish High Tea.
Daar maak ik o.a. kennis met Alex Muir, een van de dames die het « Ladies program » organiseren voor de komende 3 dagen.
In die tijd worden de 4 wieldoppen van de Scorpio gestolen, (en van vele andere auto's).

Maandag 23 mei – begint het congres voor Geert. Ik doe mee met de Accompanying persons tours.

TOUR No. 1 – Ayrshire/Burns Country.

Na even plat te zijn gegaan is het weer tijd om ons op te tutten. Er is ‘s avonds weer een grootse receptie met eten . Het went gauw.
Nu hebben we the City Chambers ook gezien, ’n prachtig marmeren paleis.

Dinsdag 24 mei –

TOUR No. 2 – Loch Lomond en Gareloch.

   « Loch Lomond is zowel Hoogland als Laagland, met zijn mooie en volkomen unieke contrasten ; het is Engeland's grootste binnen­water­oppervlakte, met z’n 27 mijl ; verder reizen langs de oevers van Loch Lomond, en stoppen in het dorp Luss, typisch Hoogland dorpje, voor een kop koffie. Het gaat verder langs Loch Lomond, door Inverberg en naar het dorpje Tarbet, waar 'n lunch wordt opgediend in het Tarbet Hotel,. Wij rijden dan langs Loch Long, het uitzicht op de « Cobbler » bewonderend in Arrocher, langs Fuinart en uiteindelijk door het gebied van Gareloch met zijn dorpen en steden van Garelochhead, Shandon, Rhu en Helensburgh, de geboorteplaats van John Logie Baird.
Zeker de best mogelijke manier om het mooie landschap van drie Lochs in één dag te nemen. »

Weer verzamelen om 9:30. De tocht begint langs Loch Lomond, dan stoppen we in Luss, typisch Highland dorpje, dat bekend is geworden door het BBC programma « on the high road ».

We rijden nog iets verder naar het noorden en bereiken Arrochar, een dor en kaal gebied, waar een enorme rust van uitgaat. In de verte zie je de majestueuze Cobbler. Arrocher ligt aan Loch Long, met het naburige Tarbet aan Loch Lomond. Dit dorp is gelegen aan de rand van het Argil Forest Park, een van de grootste parken van Schotland, waar men bospaden en kampeerterreinen kan vinden, en aan de voet van de « Rest and be thankful », de pas die leidt naar Inverary en Oban. Deze militaire pas, in 1767 gebouwd, werd hersteld in 1814, toen ook een gedenksteen werd geplaatst. Men kan zeilen en vissen op Loch Long en er vaart een stoomboot op Loch Lomond.
Dan gaat de tocht weer zuidwaarts langs Loch Long. We passeren allerlei schilderachtige steden en dorpjes, bereiken Gareloch, ons derde Loch vandaag, waaraan ook het dorpje Helensburgh, de geboorteplaats van John Logie Baird, ligt. Via de Clide eindigt onze tocht weer in Glasgow. « Surely the best possible way to take in the beautiful scenery of three Lochs in one day. » en daar ben ik het er helemaal mee eens.

 Woensdag 25 mei – Voor Geert laatste congresdag.

TOUR No. 3 – De Burrell Collectie.

   « De met een prijs bekroonde Burrell collectie, die in een overweldigend nieuw gebouw aan het eind van een laan met prachtige bomen is gehuisvest, in het historische Polloc Park, is één van de hoofdattracties van Schotland geworden. De scheepsmagnaat, Sir William Burrell, schonk zijn Aladdin’s Cave van meer dan 8.000 kunstwerken, van over de hele wereld, aan de Stad Glasgow en een deel van de lijst van de werken die tentoongesteld worden omvatten gebrandschilderd glas, schilderijen en beeldhouwwerken, tapijtwerk en meubilair. Een begeleide tour van de Burrell collectie zal door koffie met gebak worden gevolgd, geserveerd in het restaurant. »

We gaan vandaag de Burrel Collectie bekijken. Het is echt prachtig.

's Middags verken ik Glasgow en bekijk van dichterbij zo'n Bowlingwedstrijd.

Woensdagmiddag laat, aan het einde van het congres, rijden we aan de Noordkant langs de Clide, op zoek naar eten. We gaan verder naar Loch Lomond opdat Geert dat ook kan zien en stoppen even in Luss, het dorpje uit het programma van de BBC « on the high road ». De televisie is met groot materieel en figuranten bezig. gelukkig niet storend, maar wel boeiend.

Aan Loch Lomond vinden we het ideale restaurantje « Duck Bay » dat prachtig gelegen is aan het water met 'n parkachtige tuin. Ik zit met mijn rug naar het uitzicht toe, maar dankzij enorme spiegels zie ik toch hetzelfde als Geert. Wat is het in Schotland nog fantastisch en idioot laat licht. We genieten van 'n verrukkelijke maaltijd.

P.S. Het Loch Long wordt door de Britse marine gebruikt voor reparatie en het bevoorradingsschip ligt er als we langs rijden.

Donderdag 26 mei verlaten we na 5 nachten de drukke stad Glasgow en rijden op de voor ons reeds bekende weg (Gleneagle) naar het noorden, door het mooie Perthshire naar Crieff, waar we 'n B&B besproken hebben. Onderweg bespreken we een baan voor die middag in Muthill,

.Na enig zoeken vinden we het « Comely Bank Guest House », van de familie Milne, 'n leuk en vriendelijk jong stel met 2 kleine kinderen. We krijgen een prachtige kamer op de 2^de verdieping met een badkamer ernaast. Ze zijn net geopend na een forse verbouwing. Zij werkt nog in de supermarkt. Hij kookt die avond verse zalm, Schotse, niet ingevroren Noorse of zo, hmmm. De 2^de avond bereidt hij heerlijke karbonades. De 3^de avond vinden we een goede Chinees (echt alleen Chinees, niet zoals in Nederland) en de 4^de avond trakteren we onszelf op een duur restaurant (viel eigenlijk tegen.)

’s Middags dus naar Muthill Golfclub ; met een greenfee van 4 £ is het een heerlijk kort baantje, kan ik tenminste scoren, het klimt wél, al zou je  het zo niet zeggen op de foto's, zelfs zoveel dat ik de 7^e en dus de 8^ste oversla bij de 2^e keer, ik moet op mijn knie letten ; ach ik leer het nooit goed maar blijf het 'n leuke sport vinden, zeker, omdat ik dankzij Geert op de mooiste banen van Europa heb kunnen spelen.

Na het spelen op Muthill rijden we nog 'n eind door Crieff en naar het westen langs het leuke plaatsje Comrie en tot het Loch Earn (water blijft trekken). waar we een tijd genieten van de rust en het mooie weer. De dagen zijn ook zo heerlijk lang.
Dan stappen we weer in de auto en ontdekken de golfbaan van St Fillans. Uiteraard wordt er gestopt en besproken voor zaterdag ; we blijven er 'n uurtje, zittend op houten banken aan lange tafels, en genietend van de zon, en de « voorpret », overmorgen mogen we er spelen. Dan rijden we helemaal om het Loch Earn heen; er blijkt wél 'n weg te zijn aan de overkant, echter slechts één baan, dus af en toe ’n stukje achteruit om te laten passeren.

Vrijdag 27 mei - staan we om 10 uur voor de poort van de Glenturret Distillery. De eerste rondleiding is voor 'n buslading, maar het wachten is geen straf in zo'n mooie omgeving en met dat prachtige weer. Wat boffen we toch, Schotland met lekker warm weer. Dan volgt 'n boeiende rondleiding langs alle fasen van het proces. Als je daar werkt moet je voortdurend dronken zijn van die lucht, voor even is het heerlijk.
Kwart over elf hebben we onze oude malt whisky binnen. Erg lekker, maar wel 'n beetje vroeg, toch ?

's Middags spelen we op de « Crieff Golf Club limited », als temporary members op de « Fern Tower Course ». Prachtige baan, perfect onderhouden, met prachtige namen voor de holes :
de 1^ste Beach Knowe is een par 3,
de 2^de The Druids par 4,
en dan begint « de ellende, er zijn totaal 8 par 5 voor de dames »
de 3^de Wade’s Road par 4/5,
de 4de The Wee Knock par 3,
de 5^de Lang Haul, par 5
de 6^de Glowerower’fern par 5,
en de 18^de heet McHardy’s Bunker.
Er kwam er geen eind aan met z’n 8 par 5 voor de dames ; zelfs Geert vond hem erg lang, wel een erg mooie baan, goed onderhouden, perfect. Helaas hebben we geen foto’s gemaakt.
Overigens hebben alle banen in Engeland en Schotland van die mooie namen voor hun holes.

Zaterdag 28 mei - gaan we 's morgens op St. Fillans Golf Course spelen ; het is een erg leuk baantje, wél gevaarlijk want je slaat af en toe over 'n andere hole heen, kris kras of naar iemand toe, (zonder bel zoals op sommige banen in Nederland.) Op de foto zie je in de verte « hoog in de bergen », de afslag van de 5^e hole ; 'n leuke afslag, bergafwaarts over de « bush » heen. De starter vertelt ons dat veel mensen uit Glasgow hier lid zijn en in de weekends op het caravanterrein staan en hier spelen.

Na het golfen rijden we nog naar het noorden en ontdekken het schilderachtig dorpje Kenmore aan Loch Tay en besluiten er een B&B te zoeken voor maandag en voorlopig Carnoustie af te bellen.

Zondag 29 mei - maken we 'n grote tocht tot Fort William. Vanuit Crieff noordwaarts tot Aberfeldy, dan door op de B846 naar Loch Tummel. Je waant je ineens op 1500 m of hoger, reeën grazen rustig langs de weg,

evenals de veel geziene zwartkop schapen en hun lammetjes, en de Highland koeien.

We gaan verder langs het prachtige Loch Tummel en stoppen ‘n uurtje bij het beroemde « Queen's view » voor 'n picknick. Mei is 'n prachtige maand, overal die bloeiende brem en wilde rododendrons . Even komt de zon weer heerlijk door. Het is vandaag de (enige) wat mistige dag van onze 2 weken, maar het maakt de tocht door de « moor » nog indrukwekkender.

 We moeten verder, willen nog Blair Castle bekijken :
   « meer dan 700 jaar heeft het Kasteel van Blair de belangrijkste route door de Centrale Schotse Hooglanden beheerst. Vandaag vereist het een omweg van noch geen mijl vanaf de A9, Perth/Inverness. Het is het meest bezochte privéhuis van Schotland. »

We vallen met onze neus in de boter, want als we daar aankomen staat er iemand naar rechts te zwaaien om te wijzen waar we onze auto kunnen parkeren ? hé ? Is het dan zóóó druk ? Ja, duizenden mensen voor de Highland Games. En nog wel de speciale Braeman Highland Games met plaatselijke doedelzakken, drumbands en traditionele Highland dansdemonstraties. Fantastisch. Wat een bof. Het kasteel hebben we niet meer bekeken.
Een van die zwaargewichten is Jan de Boer uit Friesland. Ik weet alleen niet meer of hij de blauwe of de rode kilt droeg.

Nog steeds op de A9 komen we eerst door prachtige bossen en dan weer hele kale delen als we de Grampian Mountains bereiken en we wanen ons weer op 2.000 m bij de pas « Pass of Drumochter ».
De tijd vliegt voorbij en we besluiten om niet verder noordwaarts te rijden maar af te buigen via Loch Laggan op de A86 richting Fort William en bereiken zo het Caledonian Canal en uiteindelijk Fort William. Al wandelend door het stadje vinden we 'n « Mac Donaldachtig » etablissement om onze honger te stillen. Een uitje zo te zien op een late zondagmiddag.
In de verte zien we Ben Nevis, met zijn 4.406 ft. de hoogste berg van het Brits Koninkrijk.
Het weer betrekt behoorlijk en terug in de auto (gelukkig) krijgen we de eerste en laatste regen van onze vakantie, heel hevig maar kort durend. De overkant is niet meer te zien, heel jammer.
   [In juni 1999 maken we weer 'n reis naar Noord Schotland om o.a. vrienden op te zoeken die aan de voet van Ben Navis, vlakbij Fort William 4.000 schapen bezitten ; hun herder heeft er zelf nog 3.000. We zijn er precies op het moment dat er geschoren moet worden en voelen ons midden in de wedstrijden destijds bij de Tv-serie « shepherd and his dog ». Wat zijn die honden slim, daar kan geen schaap aan ontkomen.]

En wist je al dat de trein uit de Harry Potterfilms in Glennfinnan rijdt ?

Zeer voldaan komen we in Crieff terug na 'n prachtige avondrit met ongelofelijk mooie vergezichten en die stilte om je heen, die me erg aan Zweden doet denken, waar je echt niemand tegen komt. Het fantastische is ook dat het water uit de beekjes nog zo zuiver is, dat je het kunt drinken.

Maandag 30 mei - nemen we afscheid van Mr. en Mrs. Milne, hun 2 schattige kinderen en hun gezellig Comely Bank House. Onze Ford gedraagt zich perfect, niet beledigd door het ontbreken van zijn 4 wieldoppen.

We rijden naar Kenmore, waar we 'n B&B gevonden hebben bij particulieren. Toen we er langs liepen zagen we een vrouw 'n bord in haar voortuintje plaatsen ; op onze vraag of ze soms een kamer had, haalde ze het gelijk weer weg . Haar dochter was het weekend thuis geweest en nu was haar kamer weer vrij. Aandoenlijk vriendelijke mensen; bij het zeer uitgebreid ontbijt stonden ze bij ons en bedienden ons op onze wenken. Op de overzichtsfoto van Kenmore zie je rechts het straatje vlakbij het haventje.

Geert heeft met 'n stel op Taymouth Castle afgesproken voor een ronde golf. Ik lees wat, loop wat rond en besluit een les te nemen van de Pro Alex Marshall : fantastische les, alles lukt ; met dichte ogen, hij plaatst de bal, hele verre kaarsrechte slagen ; op de baan, de volgende dag merk je er niet veel van (zou ik hem gewoon niet goed plaatsen ha ha.)

Dinsdag 31 mei en woensdag 1 juni - spelen we allebei op Taymouth Castle golfcourse; 'n prachtige parkbaan. Het weer blijft ideaal en het is er zo rustig : op onze tickets kun je zien dat er tussen de maandag- en de woensdagrondjes maar 30 mensen zijn geweest (909 en 939). De greenfee is ₤ 8,00 . De holes hebben zulke leuke namen [zoals vaak in Engeland] Inchadney, Beardy's well, Rhevardh, Surprise, Lawers, Tomna Croiche, Elbow Room, The Beaches of Castle (voor de 18^de).

We maken ook heerlijke wandelingen door het park en langs het riviertje Tay ; in de verte zie je 'n enkele visser, verder alleen vogels en een ree die ineens voor ons de weg oversteekt, blijft staan en ons verbaasd aankijkt.
We drinken 'n kopje koffie in het Kenmore Hotel, waar ook eens Robert Burns moet zijn geweest, als vaste gast ? Er hangt een ingelijst gedicht van hem aan de muur.

Maandag aan 't einde van de middag rijden we naar het oosten, door Perth en 't schilderachtige Pitlochry op zoek naar 'n volgend B&B voor morgenavond en ontdekken in Aberfeldy het uit de 17^de eeuw stammende Weem Hotel (een nachtje wat luxer kan geen kwaad).

Ik citeer uit hun folder :
   « Dichter Robert Burns schreef « Birks o Aberfeldy » binnen 2 mijlen. Generaal Wade gebruikte Hotel Weem als basis voor meer dan een jaar, toen hij van zijn weg- en brugbouw in 1733 ontspande. Het wereld­beroemde Kasteel Menzies is een dichte buur en het huis van één van de senior clan van Schotland uit de 13de eeuw dateerend. Onze oudste kirk dateert van 650AD. - zelfs als u per helikopter aankomt, zullen wij u het landingsrecht binnen 100 meter aan-bieden. »

 Dinsdagavond, na nog in het clubhuis gegeten te hebben, komen we in het Weem Hotel aan; fantastisch vriendelijke mensen ontvangen ons of we oude vrienden zijn. [maar we hebben niet anders meegemaakt.] Het eten is geweldig : Schotse verse vis, of heb je liever de « nouvelle cuisine » ? De slaapkamers zijn ruim met alle faciliteiten en de prijs valt heel erg mee: ₤ 18,00 met Schots ontbijt, en dat is niet alleen porridge. Hier wil ik nog eens een hele week logeren.

Woensdagmiddag 1 juni, na 'n laatste ronde op Tymouth Castle golfcourse, verlaten we deze prachtige streek, ik hoop er (gauw) nog eens te komen, en dan natuurlijk met hetzelfde mooie weer. Bij Dunheld kruizen we de A9 en gaan richting Blairgowrie, verder naar het zuidoosten tot Dundee ; Wat een verkeer, dat zijn we niet meer gewend.

Het landschap is volledig veranderd, weg zijn alle woeste, kale bergen, maar ook het intense groen van Perthshire. Het is hier veel vlakker, bijna Nederland, maar wel liefelijk. Na Dundee nemen we de kustweg, langs Monifieth (links golfcourse) waar Geert een teetime bespreekt voor de volgende dag, (nou ja, en we slapen in Carnoustie ?) en komen in het beroemde Carnoustie aan ; 'n echte badplaats maar nog weinig toeristen.

Van woensdag tot zaterdag slapen we 3 nachten in Carnoustie in 'n gezellig hotelletje ; beneden hebben ze nog 2 bars, een uitsluitend voor dames, maar gelukkig mag ik wél in de andere komen, waar de maaltijden geserveerd worden. Verrukkelijk eten en leuke gesprekken met de plaatselijke, mannelijke bevolking. 's Avonds bestudeert Geert voor het slapen gaan de golfmogelijkheden in de buurt. Nou het wordt kiezen uit de meest beroemde Schotse banen.

Donderdag 2 juni - speelt Geert op Carnoustie met 'n paar Schotse heren, waarmee we na hun ronde, ik sluit me bij hen aan met nog 'n andere echtgenote, oergezellig nog 'n biertje drinken ; het ene sterke verhaal na het andere vliegt over de tafel . Zo'n linksbaan is helemaal niet moeilijk als je maar op de fairway blijft ; ook krijgen we van alles te horen over St. Andrews, waar we dan ook na afloop heen rijden. Geert hoopt er de volgende dag te kunnen spelen. Helaas in je eentje kun je helemaal niet bespreken. Hij maakt er likkebaardend foto's van.

Vrijdag 3 juni - gaan we eerst terug naar Monifieth om beide op de korte Ashludie 18-holes course te spelen. Die dag dacht ik even dat ik echt kon golfen.
Na dat rondje rijden we toch naar St. Andrews; het zal toch niet waar zijn dat je in Schotland bent en daar niet gespeeld hebt. Bij het starthuisje aangekomen blijk je als eenling geen startpenning te kunnen krijgen. Geert spreekt 'n ander stel aan, waarvan de man met net zulke verlangende ogen rondloopt als hij : « Ja, hij zou er graag spelen als hij niet alleen was, » de startpenning is veroverd. Nu moeten ze alléén nog 'n ander stel vinden, je speelt hier met z'n vieren ; 'n jonge Pro en z'n vriendin vinden het prima en...

dan klinkt het door de luidspreker: « On the first tee, mr. Coerkamp » en daar gaan ze. Geert speelt nog niet zolang, heeft 'n HCP van 27, en leert enorm veel van die Pro.
Het is heerlijk weer zodat wij, de 2 dames, langs het strand wandelen en teruglopen via 'n andere golfbaan waar zowat niemand speelt, gelukkig want wij lopen « tegen de stroom in » ; we zijn op tijd terug om Geert over het beroemd bruggetje te zien stappen, na 'n prachtige afslag op de 17^de ; hij gaat uiteraard om de gebouwen heen met 2 slagen i.p.v. 1 slag er overheen zoals de Pro's ; « zijn Pro » doet het wel en is apetrots met zijn gelukte slag, vertelt Geert ons. Na afloop vinden we 'n leuke kroeg in het gezellig stadje ; de heren raken niet uitgepraat over hun ervaring en alle potbunkers die ze zijn tegengekomen.

Zaterdag 4 juni verlaten we de oostkust en rijden terug naar Hull om weer in te schepen voor de terugweg naar Rotterdam-Europoort. We rijden achter 2 mannen in leren jassen en petten in 'n open auto; de volgende dag zien we ze weer in Rotterdam; « Engelser » kan niet.

We hebben het geluk het schip uit Rotterdam te zien binnen varen en zien hoe smal de sluis is. Met open mond bekijken we het manoeuvreren; de sluis één meter breder of het schip één meter smaller, wat zou het leven dan gemakkelijker zijn.

Heerlijk toch dat ’s nachts varen. De vakantie wordt er langer door.

Einde van 2 fantastische weken. Hier wil ik nog eens naar toe - wél 11 jaren gewacht, maar het gebeurt in juni 1999.

PS. nog enkele mooie of leuke foto's.

terug naar begin van pagina

je kunt me bereiken door op het envelopje te klikken Reacties lijken me erg leuk !